با سرپرستی مهندس ابوالقاسمی(با نمره 8 آیلتس)، استاد خانم امیدی
ترنسکرایب کردن برای تقویت لیسنینگ
یکی از بازدیدکنندگان در مورد شیوه ترنسکرایپ کردن یا بر روی کاغذ آوردن واژه به واژه متن فایل های شنیداری بعنوان یک شیوه تقویت لیسنینگ پرسش کرده بودند که در قالب یک فایل صوتی پاسخی خدمت ایشان تنظیم شده. بدون شک این پاسخ و توضیح پیرامون شیوه تقویت لیسنینگ یاد شده که هم برای تقویت لیسنینگ زبان انگلیسی به صورت کلی هم با هدف بهبود و ارتقاء نمره در آزمون های آیلتس و تافل کاربرد دارد برای دیگر زبان آموزان گرامی نیز سودمند خواهد بود.
کتاب IELTS Advantage Speaking & Listening Skills از انتشارات دلتا نوشته Jon Marks با سابقه چندین ساله تدریس آزمون آیلتس می باشد. این کتاب در 9 گفتار به دو بخش اصلی اسپیکینگ و لیسنینگ تقسیم میشود. در هر بخش موارد آموزشی زیر به چشم میخورد:
1. توضیح فرمت آزمون و نکته ها برای کمک به زبان آموز به منظور پیشبینی و آمادگی برای مصاحبه آیلتس
2. آموزش دستور زبان، واژگان، کالوکیشن و اصطلاح های مربوط به متداول ترین موضوع ها و تاپیک های دیده شده در آزمون مصاحبه آیلتس
3. آموزش مهارت ها و استراتژی های لازم برای آزمون
4. فراهم آورن موقعیت های فراوان برای تمرین در فرمت آزمون اسپیکینگ
5. کمک گرفتن از نمونه های صوتی داخل سی دی از تست های اسپیکینگ الگو
.
1. توضیح فرمت آزمون و نکته ها برای کمک به زبان آموز برای پیشبینی بخش لیسنینگ آیلتس
2. آموزش استراتژی هایی برای لیسنینگ و بیرون کشیدن اطلاعات لازم برای پاسخگویی به پرسش ها
3. کمک گرفتن از مواد آموزشی موجود در سی دی
.
.
.
.
.
.
#دانلود_با_سرعت_بسیار_بالا این کتاب 119 صفحه ای با کیفیت متوسط با حجم 40 مگابایت:
.
#دانلود_با_سرعت_بسیار_بالا فایل های صوتی این کتاب با حجم 69 مگابایت:
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
آیلتس انرژی (IELTS Energy) مجموعه بسیار ارزشمندی از مدرسان و پیشکسوتان زبان انگلیسی از کشور آمریکا در زمینه آزمون بین المللی آیلتس است. این مجموعه 160 قسمت داشته و توسط Lindsay و Jessica تنظیم شده است. اهمیت مجموعه IELTS Energy از آن جهت است که در هر برنامه 10 تا 17 دقیقه ای به یک موضوع بسیار کلیدی و با اهمیت در آزمون آیلتس پرداخته شده و به شکلی کاملا حرفه ای و دقیق، اطلاعاتی درست و قابل اطمینان به شنونده ارایه میشود.
لهجه تنظیم کنندگان این برنامه انگلیسی آمریکایی است و با ریتمی نسبتا تند صحبت میکنند اما رویکرد نسبتا تازه ای به ارایه اطلاعات در زمینه آزمون آیلتس داشته و بدون شک برای شنوندگان جذاب خواهند بود. زبان آموزان میتوانند با دانلود این مجموعه شنیدن یک یا چند اپیسود در روز را در برنامه خود داشته باشند و از اطلاعات و تکنیک های اشاره شده در آن بهره مند شوند.
در این مجموعه به معرفی دقیق هر چهار مهارت، معرفی و بحث درباره تمامی تکنیک های ریدینگ و لیسنینگ و همچنین انواع سوالات آیلتس در بخش رایتینگ، ریدینگ و لیسنینگ، باید ها و نباید ها و نکته های هر بخش و استراتژی های کلیدی برای بهبود نمره پرداخته میشود.
.
در این قسمت 4 فایل صوتی بعنوان نمونه از مجموعه IELTS Energy آورده شده که شما را با این مجموعه و چند و چون و کیفیت آن بیشتر آشنا خواهد ساخت.
.
.
.
.
برای ساده تر شدن دانلود این فایل 489 مگابایتی به 2 بخش تقسیم شده است. فایل ها را تک تک دانلود فرمایید و در یک پوشه قرار دهید. با وارد کردن گذرواژه و بازگشایی هر یک از فایل ها، پوشه حاوی مجموعه ویدیوها بصورت خودکار تشکیل خواهد شد.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا پارت اول این مجموعه با حجم 250 مگابایت:
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا پارت دوم این مجموعه با حجم 239 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
برای ساده تر شدن دانلود این فایل 710 مگابایتی به 3 بخش تقسیم شده است. فایل ها را تک تک دانلود فرمایید و در یک پوشه قرار دهید. با وارد کردن گذرواژه و بازگشایی هر یک از فایل ها، پوشه حاوی مجموعه ویدیوها بصورت خودکار تشکیل خواهد شد.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا پارت اول این مجموعه با حجم 250 مگابایت:
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا پارت دوم این مجموعه با حجم 250 مگابایت:
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا پارت سوم این مجموعه با حجم 210 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
برای ساده تر شدن دانلود این فایل 790 مگابایتی به 4 بخش تقسیم شده است. فایل ها را تک تک دانلود فرمایید و در یک پوشه قرار دهید. با وارد کردن گذرواژه و بازگشایی هر یک از فایل ها، پوشه حاوی مجموعه ویدیوها بصورت خودکار تشکیل خواهد شد.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا پارت اول این مجموعه با حجم 250 مگابایت:
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا پارت دوم این مجموعه با حجم 250 مگابایت:
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا پارت سوم این مجموعه با حجم 250 مگابایت:
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا پارت چهارم این مجموعه با حجم 40 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
پادکست های صوتی انگلیسی All Ears English Podcast از مجموعه فایل های صوتی آموزشی برای فراگیری زبان انگلیسی محبوب بین زبان آموزان است که توسط 2 مدرس آمریکایی با شیوه ای تقریبا متفاوت با دیگر پادکست ها تنظیم شده است. از مجموعه All Ears English Podcast ها رویهمرفته بیش از 500 فایل صوتی در ielts2.com در دسترس هست که برای سادگی کار به مجموعه های 250 مگابایتی (حدود 20 تا 30 فایل صوتی) تقسیم بندی شده و برای دانلود مستقیم در دسترس قرار گرفته است.
.
مجموعه ارزشمند All Ears English Podcast در 411 فایل صوتی در دسترس هست که برای سادگی در دسترسی در 19 مجموعه برای دانلود مستقیم تقسیم بندی شده است.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 1 تا 40 این مجموعه با حجم 245 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 41 تا 80 این مجموعه با حجم 275 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 81 تا 110 این مجموعه با حجم 222 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 111 تا 135 این مجموعه با حجم 234 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 136 تا 160 این مجموعه با حجم 271 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 160 تا 180 این مجموعه با حجم 229 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 181 تا 200 این مجموعه با حجم 255 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 201 تا 220 این مجموعه با حجم 258 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 221 تا 228 این مجموعه با حجم 195 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 229 تا 237 این مجموعه با حجم 215 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 238 تا 260 این مجموعه با حجم 248 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 261 تا 280 این مجموعه با حجم 223 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 281 تا 310 این مجموعه با حجم 301 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 311 تا 330 این مجموعه با حجم 255 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 331 تا 350 این مجموعه با حجم 271 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 351 تا 370 این مجموعه با حجم 262 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 371 تا 390 این مجموعه با حجم 245 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 391 تا 410 این مجموعه با حجم 273 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا فایل 411 تا 425 این مجموعه با حجم 205 مگابایت:
گذرواژه این فایل: www.ielts2.com
.
.
.
.
.
.
مجموعه های Actual Tests برای نخستین بار از سوی سایت ieltsmaterial و برخی منابع چینی منتشر شده و بنا به ادعای این سایت این مجموعه ها واقعا در دوره های گذشته در آزمون های آیلتس برگزار شده اند. مجموعه های اسپیکینگ و لیسنینگ بدلیل کیفیت بالا و نزدیکی به پرسش های دیده شده در آزمون از محبوبیت بالاتری برخوردارند. کتاب های Listening Actual Tests منبع بسیار خوبی برای #تمرین_و_تست_زنی_بیشتر برای زبان آموزانی است که کتاب های کمبریج را به پایان رسانده یا برای ماه های پایانی منتهی به آزمون کنار گذارده اند.
در ielts2 تمامی 4 مجموعه منتشر شده تا اپریل 2018/بهار 1397 را برای دانلود مستقیم در دسترس علاقمندان گرامی قرار میدهیم.
.
IELTS Listening Recent Actual Tests Volume 1
IELTS Listening Recent Actual Tests Volume 2
IELTS Listening Recent Actual Tests Volume 3
IELTS Listening Recent Actual Tests Volume 4
.
.
.
.
#دانلود_با_سرعت_بسیار_بالا کتابچه IELTS Listening Recent Actual Tests Volume 1 حجم 30 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
#دانلود_با_سرعت_بسیار_بالا فایل های صوتی IELTS Listening Recent Actual Tests Volume 1 حجم 146 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
#دانلود_با_سرعت_بسیار_بالا کتابچه IELTS Listening Recent Actual Tests Volume 2 حجم 11 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
#دانلود_با_سرعت_بسیار_بالا فایل های صوتی IELTS Listening Recent Actual Tests Volume 2 حجم 166 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
#دانلود_با_سرعت_بسیار_بالا کتابچه IELTS Listening Recent Actual Tests Volume 3 حجم 28.7 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
#دانلود_با_سرعت_بسیار_بالا فایل های صوتی IELTS Listening Recent Actual Tests Volume 3 حجم 149 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
#دانلود_با_سرعت_بسیار_بالا کتابچه IELTS Listening Recent Actual Tests Volume 4 حجم 91 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
#دانلود_با_سرعت_بسیار_بالا فایل های صوتی IELTS Listening Recent Actual Tests Volume 4 حجم 146 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
.
.
.
علاقه به دانلود ویدیوهای آموزشی آیلتس در هر چهار مهارت سبب شده ویدیوهای بسیاری از مدرسان گوناگون در اینترنت برای دانلود در دسترس علاقمندان قرار گیرد. در اینجا مجموعه ای از بهترین ویدیوهای آموزشی اسپیکینگ آیلتس را برای شما عزیزان فهرست کرده ایم که برای دانلود یا مشاهده مستقیم بر روی سایت در دسترس میباشند.
استاد سایمن یا سایمون یکی از مطرح ترین و شناخته شده ترین مدرسان آیلتس در فضای مجازی به شمار میرود و کمتر زبان آموزی جدی و سختکوشی را میتوان یافت که نام این مدرس را نشنیده باشد. سایمن چندین ویدیو را به مهارت اسپیکینگ اختصاص داده و توضیحاتی بسیار جامع و سودمند در زمینه هر 3 بخش مصاحبه آیلتس فراهم کرده است. این مجموعه در ادامه برای دیدن مستقیم بر روی سایت یا #دانلود_مستقیم در دسترس میباشد.
.
.
.
.
.
.
.
.
ویدیوهای بالا برای مشاهده مستقیم بر روی سایت در دسترس شماست. برای دانلود مستقیم این ویدیوهای با سرعت بالا از صفحه زیر بازدید فرمایید:
.
در این بخش ویدیوهایی مصاحبه های آیلتس استاندارد منتشر شده از انتشارات معتبر آورده شده. هر یک از این ویدیوها نشان دهنده بخشی از مصاحبه آیلتس در سطح نمره ای مشخص می باشد.
.
همچنین میتوانید این فیلم آموزشی را مستقیما از این پیوند دانلود فرمایید:
دانلود ویدئو (فیلم) مصاحبه اسپیکینگ آیلتس نمره 8
.
در این فیلم آموزشی که توسط انتشارات معتبر آموزشی Pearson در DVD همراه کتاب IELTS Plus 3 به تازگی منتشر شده میتوانید توضیحات دقیق یک اگزمینر رسمی آیلتس درباره تک تک جزئیات مصاحبه آیلتس را با دقت ببینید و بررسی نمایید.
درصورت وجود مشکل در دیدن این فیلم آموزشی میتوانید آن را مستقیما از اینجا دانلود فرمایید:
دانلود ویدئوی توضیح کامل مصاحبه آیلتس توسط اگزمینر آیلتس
درصورت وجود مشکل در دیدن این فیلم آموزشی میتوانید آن را مستقیما از اینجا دانلود فرمایید:
دانلود ویدئو (فیلم) مصاحبه آیلتس نمره 7
درصورت وجود مشکل در دیدن این فیلم آموزشی میتوانید آن را مستقیما از اینجا دانلود فرمایید:
دانلود ویدئو (فیلم) مصاحبه آزمون آیلتس نمره 6
درصورت وجود مشکل در دیدن این فیلم آموزشی میتوانید آن را مستقیما از اینجا دانلود فرمایید:
دانلود فیلم مصاحبه آیلتس سطح نمره 8.5 تا 9
.
.
.
مجموعه پادکست های ESL دربرگیرنده 1800 تاپیک میباشند گفتگوها و داستان هایی هستند که در حوزه های زیر روی میدهند:
هر درس دربرگیرنده یک فایل صوتی 20 دقیقه ای و 8 تا 10 صفحه متنی هستند. در ielts2 صدها فایل صوتی بهمراه تکتس های این گفتگوها برای شنیدن مستقیم و دانلود انتخابی در دسترس میباشند.
نشانی سایت مرجع ای اس ال: www .eslpod.com
.
.
#دانلود_مستقیم_با_سرعت_بسیار_بالا پارت اول پادکست های ESL به همراه متن دربرگیرنده 50 فایل صوتی به حجم 368 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
#دانلود_مستقیم_با_سرعت_بسیار_بالا پارت دوم پادکست های ESL به همراه متن دربرگیرنده 51 فایل صوتی به حجم 368 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
#دانلود_مستقیم_با_سرعت_بسیار_بالا پارت سوم پادکست های ESL به همراه متن دربرگیرنده 50 فایل صوتی به حجم 414 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
#دانلود_مستقیم_با_سرعت_بسیار_بالا پارت چهارم پادکست های ESL به همراه متن دربرگیرنده 50 فایل صوتی به حجم 376 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
امکان ارسال گلچینی از بیش از 10 هزار فایل قابل دانلود بر روی سایت به وجود آمده است. کوشش کرده ایم مجموعه ای کارآمد برای آموختن زبان انگلیسی و آزمون آیلتس را بر روی DVD در دسترس عزیزان قرار دهیم.
موارد قابل ارسال بر روی DVD شامل موارد زیر میباشد:
(1) 800 پادکست مجموعه ارزشمند 6 Minute English BBC و British Council
(2) 300 فایل نمونه پاسخ های استاندارد در مصاحبه آیلتس با نمره 8 و 7 بهمراه Text
(3) 200 ویدئو آموزشی گرامر زبان انگلیسی از پایه تا پیشرفته
(4) مجموعه 130 فایل ویدئویی آموزش 4 مهارت اصلی آیلتس برحسته ترین مدرسان آیلتس
(5) گلچین برترین کتاب های آیلتس
(6) گلچین برترین کتاب های پیش آیلتس
(7) گلچین سریال های آموزشی تقویت مکالمه
(8) گلچین برترین کتاب های تافل + نرم افزار TPO
(9) مجموعه 120 فایل صوتی سخنرانی های قرن 20 ام
(10) 100 فایل صوتی سخنرانی اوباما در دوران ریاست جمهوری
(11) مجموعه گلچین جذاب ترین مستند ها برای تقویت زبان انگلیسی
(12) گلچین ویدئوی 50 سخنرانی های TED بهمراه زیرنویس انگلیسی و فارسی
(13) بانک بهترین دیکشنری ها و اپلیکیشن های اندرویدی زبان انگلیسی، آیلتس و تافل
(14) مجموعه اخبار VOA با فرمت ویدیویی به همراه متن بر روی صفحه
برای دریافت اطلاعات بیشتر پیوند زیر را دنبال فرمایید:
.
در این صفحه ویدیویی از یک اگزمینر رسمی آیلتس در دسترس علاقمندان قرار دادیم تا با توضیحات ایشان در زمینه آزمون آیلتس آشنایی بیشتری پیدا کنید. احتمالا اطلاع دارید که اگزمینر های آیلتس در ایران اجازه انتشار اطلاعات در زمینه شغل خود را ندارند و بنابراین تمامی افرادی که شخصا یا از سوی موسسات بزرگ و کوچک بعنوان اگزمینر معرفی میشوند واقعا اگزمینر نیستند و باید در این زمینه هوشیار بود.
اما در اینجا ویدویی که در DVD پیوست شده به کتاب معروف IELTS Plus 3 آمده میتوانید بدون نگرانی از درستی اطلاعات به توضیحات اگزمینر واقعی آیلتس توجه کرده و با به کار بردن نکته های سودمند گفته های ایشان نمره بالاتری انتظار داشته باشید.
.
ielts2 یکی از نخستین سایت های ایرانی بود که به گردآوری و ارایه فایل های صوتی و ویدیویی مصاحبه های آیلتس در سطح نمره های مختلف اقدام کرد و هم اکنون بجز در اختیار داشتن رتبه نخست گوگل برای بیشتر جستجوها در زمینه نمونه اسپیکینگ آیلتس و نمونه سوالات مصاحبه آیلتس به همراه پاسخ، بزرگترین بایگانی را نیز در اختیار دارد.
در اینجا فهرستی از فایل های ویدیویی و صوتی در سطح نمره های مختلف تقدیم شما علاقمندان گرامی میشود:
همچنین میتوانید این فیلم آموزشی را مستقیما از این پیوند دانلود فرمایید:
دانلود ویدئو (فیلم) مصاحبه اسپیکینگ آیلتس نمره 8
در این فیلم آموزشی که توسط انتشارات معتبر آموزشی Pearson در DVD همراه کتاب IELTS Plus 3 به تازگی منتشر شده میتوانید توضیحات دقیق یک اگزمینر رسمی آیلتس درباره تک تک جزئیات مصاحبه آیلتس را با دقت ببینید و بررسی نمایید.
درصورت وجود مشکل در دیدن این فیلم آموزشی میتوانید آن را مستقیما از اینجا دانلود فرمایید:
دانلود ویدئوی توضیح کامل مصاحبه آیلتس توسط اگزمینر آیلتس
درصورت وجود مشکل در دیدن این فیلم آموزشی میتوانید آن را مستقیما از اینجا دانلود فرمایید:
دانلود ویدئو (فیلم) مصاحبه آیلتس نمره 7
درصورت وجود مشکل در دیدن این فیلم آموزشی میتوانید آن را مستقیما از اینجا دانلود فرمایید:
دانلود ویدئو (فیلم) مصاحبه آزمون آیلتس نمره 6
درصورت وجود مشکل در دیدن این فیلم آموزشی میتوانید آن را مستقیما از اینجا دانلود فرمایید:
دانلود فیلم مصاحبه آیلتس سطح نمره 8.5 تا 9
.
دانلود ویدئوی مصاحبه آیلتس نمره 7
دانلود نمونه مصاحبه رسمی آیلتس نمره ۷
دانلود ویدئوهای آموزشی مصاحبه آیلتس بخش اول، دوم و سوم
دانلود ویدئوی آموزش کامل بخش اول مصاحبه آیلتس♥
دانلود فیلم مصاحبه آیلتس – باید ها و نباید های آزمون
دانلود فیلم های بخش اول مصاحبه آیلتس- انتشارات کمبریج
دانلود اخبار انگلیسی VOA با متن
دانلود اخبار انگلیسی برای مثال اخبار انگلیسی CNN و اخبار انگلیسی VOA با متن خبر ها شیوه کاری بسیاری از زبان آموزان و برخی مدرسان زبان انگلیسی برای تقویت لیسنینگ و تقویت واژگان است. برخلاف مجموعه های BBC 6 Minute English و پادکست های British Council که پیشتر بصورت مجموعه هایی برای دانلود مستقیم در دسترس عزیزان قرار گرفت، مجموعه احبار انگلیسی VOA از سطح متوسط برخوردار است و یک موقعیت بسیار خوب برای تقویت لیسنینگ و لغات برای زبان آموزان سطح های پایین تر میباشد.
زیرنویس یکی از مواردی است که بسیار از زبان آموزان به ویژه دوستان در سطح های پایین تر زبان انگلیسی بر آن تاکید دارند. در این مجموعه ویدیویی زیرنویس انگلیسی بر روی صفحه با فونت درشت دیده میشود و واژه به واژه در ضمن خوانده شدن خبر پررنگ(highlight) میشود تا زبان آموزان به سادگی بتوانند متن را دنبال نمایند.
در بخش اول کوشش کردیم 36 برنامه از سال 2017 مجموعه اخبار VOA با متن را با فرمت ویدیویی TS که قابل پخش با KM Player، Pot PLayer و VLC Pplayer هست و حجم بسیار کمتری را اشغال میکند در دسترس شما عزیزان قرار دهیم. همچنین همین مجموعه با فرمت mp3 نیز در دسترس عزیزان قرار داده میشود.
.
.
.
.
.
در تاریخ 7 اسفند 1396(برابر 26 فوریه 2017) برای اولین بار در بین سایت های فارسی زبان و انگلیسی زبان، مجموعه 55 برنامه صوتی از برنامه های سال 2018 میلادی مربوط به ماه های ژانویه و فوریه بصورت یکجا برای دانلود و دیدن نمونه بر روی سایت افزوده شد.
.
دانلود مستقیم #با_سرعت_بسیار_بالا این مجموعه 55 برنامه صوتی به همراه تکتس به حجم 295 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
یک نمونه از این برنامه را به همراه زیرنویس میتوانید در اینجا مستقیما بر روی سایت بشنوید:
.
دانلود تکتس همین برنامه صوتی با فرمت pdf:
.
دانلود مستقیم #با_سرعت_بسیار_بالا این مجموعه 36 ویدیویی با فرمت TS به حجم 270 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود مستقیم #با_سرعت_بسیار_بالا صوتی این مجموعه 36 ویدیویی با فرمت mp3 به حجم 293 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
یک نمونه از این مجموعه 36 آیتمی ویدیویی و 3 فایل صوتی را میتوانید در زیر مستقیما بر روی سایت مشاهده کرده یا بشنوید و سپس برای دانلود تصمیم گیری بفرمایید:
فایل های صوتی برنامه اول، دوم و سوم:
.
.
.
.
چند سال پیش یک مجموعه 20 قسمتی صوتی به همراه متن از اخبار VOA در ielts2 قرار دادیم که میتوانید در این صفحه با حجم 60 گیگابایت دانلود بفرمایید:
.
.
در پاسخ به درخواست بسیاری از زبان آموز مبنی بر امکان ارسال گلچینی از بیش از 10 هزار فایل قابل دانلود بر روی سایت، انجام شده است. کوشش کرده ایم مجموعه ای کارآمد برای آموختن زبان انگلیسی و آزمون آیلتس را بر روی DVD در دسترس عزیزان قرار دهیم.
این DVD ها شامل موارد زیر میباشد:
(1) 800 پادکست مجموعه ارزشمند 6 Minute English BBC و British Council
(2) 300 فایل نمونه پاسخ های استاندارد در مصاحبه آیلتس با نمره 8 و 7 بهمراه Text
(3) 200 ویدئو آموزشی گرامر زبان انگلیسی از پایه تا پیشرفته
(4) مجموعه 130 فایل ویدئویی آموزش 4 مهارت اصلی آیلتس برحسته ترین مدرسان آیلتس
(5) گلچین برترین کتاب های آیلتس
(6) گلچین برترین کتاب های پیش آیلتس
(7) گلچین سریال های آموزشی تقویت مکالمه
(8) گلچین برترین کتاب های تافل + نرم افزار TPO
(9) مجموعه 120 فایل صوتی سخنرانی های قرن 20 ام
(10) مجموعه گلچین جذاب ترین مستند ها برای تقویت زبان انگلیسی
(11) گلچین ویدئوی 50 سخنرانی های TED بهمراه زیرنویس انگلیسی و فارسی
(12) بانک بهترین دیکشنری ها و اپلیکیشن های اندرویدی زبان انگلیسی، آیلتس و تافل
.
.
دانلود BBC 6 Minute English 2017
از مجموعه های شنیداری با لهجه بریتیش مورد توجه علاقمندان به زبان انگلیسی و آزمون آیلتس میتوان به مجموعه BBC 6 minute English اشاره کرد. این مجموعه پادکست ها آموزشی BBC شامل گفتگو و تمرین هایی در سطح های گوناگون درباره موضوعات گوناگون است و در قالب درس های ۶ دقیقه ای طراحی شده است. هر درس یا قسمت پیرامون یک موضوع بوده و با ارائه مثالها و توضیحات امکان تقویت لغات مربوط به این موضوع و مهارت شنیداری را فراهم مینماید.
در ielts2 کوشش کرده ایم بهمراه بسیاری از دیگر منابع تقویتی زبان انگلیسی، بایگانی و آرشیو هر ساله این مجموعه را نیز در دسترس عزیزان قرار دهیم.
.
برای سهولت دسترسی عزیزان به مجموعه 41 پادکست سال 2017، این مجموعه را بجز حالت ویدئویی با حجم بالا بصورت فایل صوتی با حجم پایین و کیفیت بالا برای دانلود مستقیم در دسترس شما قرار دادیم:
دانلود مستقیم 41 فایلی مجموعه صوتی سال 2017 با حجم 330 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
در این بخش چند ویدئو بصورت نمونه برای دیدن یا دانلود در دسترس شما عزیزان قرار گرفته اند. مجموعه کامل 41 ویدئوی پادکست BBC 6 minute English سال 2017 بهمراه متن بر روی صفحه را میتوانید در لینک های زیر دانلود فرمایید:
دانلود ویدئوهای 1 تا 10 با لینک مستقیم به حجم 380 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود ویدئوهای 11 تا 20 با لینک مستقیم به حجم 450 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود ویدئوهای 21 تا 30 با لینک مستقیم به حجم 478 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
دانلود ویدئوهای 31 تا 41 با لینک مستقیم به حجم 471 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
در این جا چند برنامه ویدئویی برای مشاهده و براورد عزیزان علاقمندان بصورت مستقیم بر روی سایت قابل دیدن میباشد. دیگر ویدئوها کم و بیش محتوایی همسان دارند.
برای دانلود مستقیم فایل های صوتی این صفحه میبایست نرم افزار IDM را نصب کرده و با اجرای یکی از فایل های صوتی، از Box پیشنهادی توسط این برنامه با عنوان Download Audio from this page، فایل های مورد نظر را گزینش کرده و با سرعت بالا دانلود فرمایید. برای دانلود برنامه IDM با حجم 6.9 مگابایت روی لینک زیر کلیک فرمایید:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
پیشتر 452 برنامه پادکست صوتی بهمراه Text و 45 برنامه ویدئویی از مجموعه BBC 6 Minutes English را برای شنیدن مستقیم بر روی سایت یا دانلود یکجا با لینک مستقیم در دسترس شما عزیزان قرار دادیم که بازه زمانی سال 2008 تا 2017 را شامل میشدند.
در اینجا برای نخستین بار در تاریخ 30 ژانویه 2018، برای نخستین بار در میان وبسایت های فارسی زبان، 5 برنامه سال 2018 را بهمراه تکتس در دسترس شما عزیزان علاقمند قرار میدهیم. همچون گذشته میتوانید این برنامه ها را مستقیما بر روی سایت بشنوید و تک تک به انتخاب یا بصورت یکجا با یک لینک مستقیم دانلود فرمایید:
.
#دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا 15 برنامه صوتی پخش شده در ژانویه، فوریه، مارچ تا 5 ام اپریل سال 2018 بهمراه تکتس با حجم 190 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
?بهترین روش یادگیری مکالمه زبان انگلیسی با شیوه خودآموز یا self study تاپیک تازه ای است که برای نخستین بار توسط ielts2 منتشر میشود. با توجه به کارکرد آموزشگاه های زبان در چند دهه گذشته در ایران، پندار نادرست الزام داشتن پارتنر(partner) یا همخوان برای بخش اسپیکینگ، تفکر غالب بسیاری از زبان آموزان و علاقمندان به شرکت در آزمون های آیلتس و تافل هست.
.
در این صفحه کارنامه سمیرا از زبان آموزان روزهای زوج مهرماه 1396 حضوری و غیر حضوری بهمراه فایل های صوتی و رایتینگ های ارسالی ایشان در طول دوره و فایل صوتی ضبط شده ای که در آن پیرامون کلاس و بازه زمانی صحبت میکنند ارایه میشوند و امیدواریم این اطلاعات برای زبان آموزانی که شیوه و راه همسانی دارند سودمند باشد.
✅#ویس های روز نخست ارسالی از سوی سمیرا (پارت1، پارت 2 و پارت 3)
✅ویس های ارسالی #شب پیش از آزمون ایشان
✅نمونه #فیدبک های دریافتی ایشان #بر روی ویس های ارسالی در کانال تلگرام کلاس
✅نمونه #فیدبک های دریافتی ایشان بر روی #رایتینگ های ارسالی در کانال تلگرام کلاس
✅#کارنامه آزمون آزمایشی ایشان #1 ماه پیش از آزمون اصلی
✅کارنامه آزمون آزمایشی ایشان #1 هفته پیش از آزمون اصلی
✅#کارنامه آزمون رسمی ایشان برگزار شده در مرکز ایرسافام
.
.
در جریان کلاس های نیمه خصوصی آیلتس ما از زبان آموزان خواسته میشود به مجموعه گلچین شده ای از پرسش ها پاسخ داده و با فرمت mp3 برای مدرس ارسال کرده و فیدبک دریافت نمایند. مجموعه بزرگی از این فیدبک ها را میتوانید در کانال تلگرامی که به همین منظور پایه گذاری شده بازبینی فرمایید:
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
دانلود کتاب صوتی انگلیسی همراه با متن
عادت به شنیدن کتاب های صوتی به زبان انگلیسی میتواند روش بسیار خوبی برای زبان آموزان علاقمند به پیشرفت در زیان انگلیسی باشد. کتاب های صوتی یا Audio Book ها منبع بسیار خوبی برای تقویت لغات و آشنایی با ساختارهای گرامری در بازه زمانی بلند هستند. بجز بسیاری از پادکست ها که در ielts2 بهمراه زیرنویس انگلیسی برای دانلود یا شنیدن در دسترس قرار دادیم، کتاب های صوتی نیز میتواند منبع بسیار خوبی برای علاقمندان گرامی باشد. در این صفحه گلچینی از این منبع سودمند را برای شنیدن و/یا دانلود مستقیم تقدیم علامندان گرامی خواهیم کرد.
همچنین مجموعه هایی دربرگیرنده دانلود کتاب داستان انگلیسی سطح 1 ، داستان کوتاه انگلیسی برای مبتدیان pdf و دانلود رمان انگلیسی برای تقویت زبان هم گردآوری شده که لینک های این مجموعه ها در زیر در دسترس می باشد:
.
پیشنهاد میکنیم از این مجموعه ها نیز بازدید فرمایید:
.
.
.
.
نوشته استفان کاوی Stephen Covey نوشته سال 1988 بیش از 25 میلیون جلد فروش داشته و به 40 زبان برگردان شده است. این کتاب در حوزه اجتماعی و رفتار در کسب و کار نوشته شده و یک کتاب برای اثر بخش بودن بیشتر افراد است. در این کتاب نویسنده توضیح میدهد چگونه میتوان با پشتگرمی به یک سری اصول فارغ از زمان به اهداف در زندگی امروزی دست یافت.
برگرفته از:
https://www.stephencovey .com/about/about.php
https://en.wikipedia .org/wiki/The_7_Habits_of_Highly_Effective_People
شنیدن پارت اول – 2 ساعت و 7 دقیقه
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا پارت اول این کتاب به حجم 257 مگابایت:
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا پارت دوم این کتاب به حجم 243 مگابایت:
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا پارت سوم این کتاب به حجم 246 مگابایت:
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا پارت چهارم این کتاب به حجم 241 مگابایت:
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا پارت پنجم این کتاب به حجم 232 مگابایت:
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا پارت ششم این کتاب به حجم 235 مگابایت:
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا پارت هفتم این کتاب به حجم 117 مگابایت:
.
دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا کتاب 219 صفحه ای Seven Habits در فرمت pdf به حجم 1 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
.
شنیدن پارت اول
.
شنیدن پارت دوم
.
شنیدن پارت سوم
.
شنیدن پارت چهارم
.
شنیدن پارت پنجم
.
شنیدن پارت ششم
.
شنیدن پارت هفتم
.
دانلود مستقیم کتاب 600 صفحه ای History of Roman Empire در فرمت pdf به حجم 29.7 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
بازگشت شرلوک هولمز در سال 1905 توسط سر آرتور کونان دویل Sir Arthur Conan Doyle نوشته شده است که دربرگیرنده 13 داستان است. در اینجا داستان Adventure of the Empty House را میشنوید:
شنیدن پارت اول – 26 دقیقه
.
شنیدن پارت دوم – 23 دقیقه
.
#دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا کتاب 170 صفحه ای بازگشت شرلوک هولمز در فرمت pdf به حجم 1.2 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
#دانلود_مستقیم_با_سرعت_بالا مجموعه 47 داستان کوتاه انگلیسی با ترجمه فارسی به حجم 0.9 مگابایت:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
برای دانلود مستقیم فایل های صوتی این صفحه میبایست نرم افزار IDM را نصب کرده و با اجرای یکی از فایل های صوتی، از Box پیشنهادی توسط این برنامه با عنوان Download Audio from this page، فایل های مورد نظر را گزینش کرده و با سرعت بالا دانلود فرمایید. برای دانلود برنامه IDM با حجم 6.9 مگابایت روی لینک زیر کلیک فرمایید:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
سخنرانی و مستند های چهره های مشهور جهانسخنرانی و مستند های چهره های مشهور جهان یکی از راه های تقویت زبان انگلیسی به شمار میرود. معمولا این سخنرانی ها دستاورد صدها یا شاید هزاران ساعت مطالعه و بازنویسی میباشد و کوشش میشود صدها میلیون بازدید کننده را مطلع کرده و خرسند سازد. در ielts2 کوشش کرده ایم مجموعه مستند ها و سخنرانی هایی از شخصیت های نام آشنای قرن 21 ام را بهمراه برخی مستند های جذاب عملی گرد هم آورده و تقدیم علاقمندان به زبان انگلیسی و/یا علاقمندان به زندگی و کارکرد این شخصیت ها نماییم.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
دانلود پادکست های انگلیسی امکان آشنایی با لهجه و گویش افراد انگلیسی زبان یا native را فراهم آورده و از سوی دیگر میتواند منبع خوبی برای فراگیری لغات و جمله های آکادمیک و کاربردی باشد. در این صفحه مجموعه های ارزشمندی از پادکست های انگلیسی بالغ بر 1500 فایل صوتی بهمراه متن نوشتاری قابل دانلود را تقدیم علاقمندان گرامی مینمایم.
در این صفحه از میان تمامی سخنرانی ها، فایل صوتی 100 سخنرانی برای شنیدن و/یا دانلود انتخابی در دسترس قرار گرفته است. کوشش شده سخنرانی ها سیاسی نباشند و بیشتر سخنرانی های انجام شده در دانشگاه ها، مسائل ملی، انرژی های پاک و دیگر موارد گنجانده شود.
.
متن سخنرانی بالا را میتوانید در ادامه بررسی نمایید:
delivered 4 June 2009, Cairo, Egypt
AUTHENTICITY CERTIFIED: Text version below transcribed directly from audio and edited for continuity
Thank you so much. Good afternoon. I am honored to be in the timeless city of Cairo, and to be hosted by two remarkable institutions. For over a thousand years, Al-Azhar has stood as a beacon of Islamic learning; and for over a century, Cairo University has been a source of Egypt’s advancement. And together, you represent the harmony between tradition and progress. I’m grateful for your hospitality and the hospitality of the people of Egypt. And I’m also proud to carry with me the goodwill of the American people, and a greeting of peace from Muslim communities in my country: Assalaamu alaykum [Peace be upon you].
We meet at a time of great tension between the United States and Muslims around the world, tension rooted in historical forces that go beyond any current policy debate. The relationship between Islam and the West includes centuries of coexistence and cooperation, but also conflict and religious wars. More recently, tension has been fed by colonialism that denied rights and opportunities to many Muslims, and a Cold War in which Muslim-majority countries were too often treated as proxies without regard to their own aspirations. Moreover, the sweeping change brought by modernity and globalization led many Muslims to view the West as hostile to the traditions of Islam.
Violent extremists have exploited these tensions in a small but potent minority of Muslims. The attacks of September 11, 2001 and the continued efforts of these extremists to engage in violence against civilians has led some in my country to view Islam as inevitably hostile not only to America and Western countries, but also to human rights. All this has bred more fear and more mistrust.
So long as our relationship is defined by our differences, we will empower those who sow hatred rather than peace, those who promote conflict rather than the cooperation that can help all of our people achieve justice and prosperity. And this cycle of suspicion and discord must end.
I’ve come here to Cairo to seek a new beginning between the United States and Muslims around the world, one based on mutual interest and mutual respect, and one based upon the truth that America and Islam are not exclusive and need not be in competition. Instead, they overlap and share common principles — principles of justice and progress, tolerance and the dignity of all human beings.
I do so recognizing that change cannot happen overnight. I know there’s been a lot of publicity about this speech, but no single speech can eradicate years of mistrust, nor can I answer in the time that I have this afternoon all the complex questions that brought us to this point. But I am convinced that in order to move forward, we must say openly to each other the things we hold in our hearts and that too often are said only behind closed doors. There must be a sustained effort to listen to each other, to learn from each other, to respect one another, and to seek common ground. As the Holy Qur’an tells us, “Be conscious of God and speak always the truth.” That is what I will try to do today — to speak the truth as best I can, humbled by the task before us, and firm in my belief that the interests we share as human beings are far more powerful than the forces that drive us apart.
Now part of this conviction is rooted in my own experience. I’m a Christian, but my father came from a Kenyan family that includes generations of Muslims. As a boy, I spent several years in Indonesia and heard the call of the azaan at the break of dawn and at the fall of dusk. As a young man, I worked in Chicago communities where many found dignity and peace in their Muslim faith.
As a student of history, I also know civilization’s debt to Islam. It was Islam — at places like Al-Azhar — that carried the light of learning through so many centuries, paving the way for Europe’s Renaissance and Enlightenment. It was innovation in Muslim communities that developed the order of algebra, our magnetic compass and tools of navigation, our mastery of pens and printing, our understanding of how disease spreads and how it can be healed. Islamic culture has given us majestic arches and soaring spires; timeless poetry and cherished music; elegant calligraphy and places of peaceful contemplation. And throughout history, Islam has demonstrated through words and deeds the possibilities of religious tolerance and racial equality.
I also know that Islam has always been a part of America’s story. The first nation to recognize my country was Morocco. In signing the Treaty of Tripoli in 1796, our second President, John Adams, wrote, “The United States has in itself no character of enmity against the laws, religion, or tranquility of Muslims.” And since our founding, American Muslims have enriched the United States.
They have fought in our wars; they have served in our government; they have stood for civil rights; they have started businesses; they have taught at our universities; they’ve excelled in our sports arenas; they’ve won Nobel Prizes, built our tallest building, and lit the Olympic Torch. And when the first Muslim American was recently elected to Congress, he took the oath to defend our Constitution using the same Holy Qur’an that one of our Founding Fathers — Thomas Jefferson — kept in his personal library.
So I have known Islam on three continents before coming to the region where it was first revealed. That experience guides my conviction that partnership between America and Islam must be based on what Islam is, not what it isn’t. And I consider it part of my responsibility as President of the United States to fight against negative stereotypes of Islam wherever they appear.
But, that same principle must apply to Muslim perceptions of America. Just as Muslims do not fit a crude stereotype, America is not the crude stereotype of a self-interested empire. The United States has been one of the greatest sources of progress that the world has ever known. We were born out of revolution against an empire. We were founded upon the ideal that all are created equal. And we have shed blood and struggled for centuries to give meaning to those words — within our borders and around the world. We are shaped by every culture, drawn from every end of the Earth, and dedicated to a simple concept: E pluribus unum — “Out of many, one.”
Now much has been made of the fact that an African American with the name Barack Hussein Obama could be elected President. But my personal story is not so unique. The dream of opportunity for all people has not come true for everyone in America, but its promise exists for all who come to our shores — and that includes nearly 7 million American Muslims in our country today who, by the way, enjoy incomes and educational levels that are higher than the American average.
Moreover, freedom in America is indivisible from the freedom to practice one’s religion. That is why there is a mosque in every state in our union, and over 1200 mosques within our borders. That’s why the United States government has gone to court to protect the right of women and girls to wear the hijab — and to punish those who would deny it.
So let there be no doubt: Islam is a part of America. And I believe that America holds within her the truth that regardless of race, religion, or station in life, all of us share common aspirations — to live in peace and security; to get an education and to work with dignity; to love our families, our communities, and our God. These things we share. This is the hope of all humanity.
Of course, recognizing our common humanity is only the beginning of our task. Words alone cannot meet the needs of our people. These needs will be met only if we act boldly in the years ahead, and if we understand that the challenges we face are shared and our failure to meet them will hurt us all.
For we have learned from recent experience that when a financial system weakens in one country, prosperity is hurt everywhere. When a new flu infects one human being, all are at risk. When one nation pursues a nuclear weapon, the risk of nuclear attack rises for all nations. When violent extremists operate in one stretch of mountains, people are endangered across an ocean. When innocents in Bosnia and Darfur are slaughtered, that is a stain on our collective conscience. That is what it means to share this world in the 21st century. That is the responsibility we have to one another as human beings.
And this is a difficult responsibility to embrace. For human history has often been a record of nations and tribes — and, yes, religions — subjugating one another in pursuit of their own interests. Yet in this new age, such attitudes are self-defeating. Given our interdependence, any world order that elevates one nation or group of people over another will inevitably fail. So whatever we think of the past, we must not be prisoners to it. Our problems must be dealt with through partnership; our progress must be shared. Now, that does not mean we should ignore sources of tension. Indeed, it suggests the opposite: We must face these tensions squarely. And so in that spirit, let me speak as clearly and as plainly as I can about some specific issues that I believe we must finally confront together.
The first issue that we have to confront is violent extremism in all of its forms.
In Ankara, I made clear that America is not — and never will be — at war with Islam. We will, however, relentlessly confront violent extremists who pose a grave threat to our security — because we reject the same thing that people of all faiths reject: the killing of innocent men, women, and children. And it is my first duty as President to protect the American people.
The situation in Afghanistan demonstrates America’s goals, and our need to work together. Over seven years ago, the United States pursued al Qaeda and the Taliban with broad international support. We did not go by choice; we went because of necessity. I’m aware that there’s still some who would question or even justify the events of 9/11. But let us be clear: Al Qaeda killed nearly 3,000 people on that day. The victims were innocent men, women, and children from America and many other nations who had done nothing to harm anybody. And yet al Qaeda chose to ruthlessly murder these people, claimed credit for the attack, and even now states their determination to kill on a massive scale. They have affiliates in many countries and are trying to expand their reach. These are not opinions to be debated; these are facts to be dealt with.
Now, make no mistake: We do not want to keep our troops in Afghanistan. We seek no military bases there. It is agonizing for America to lose our young men and women. It is costly and politically difficult to continue this conflict. We would gladly bring every single one of our troops home if we could be confident that there were not violent extremists in Afghanistan and now Pakistan determined to kill as many Americans as they possibly can. But that is not yet the case.
Page 5
And that’s why we’re partnering with a coalition of 46 countries. And despite the costs involved, America’s commitment will not weaken. Indeed, none of us should tolerate these extremists. They have killed in many countries. They have killed people of different faiths. But more than any other, they have killed Muslims. Their actions are irreconcilable with the rights of human beings, the progress of nations, and with Islam. The Qur’an teaches that whoever kills an innocent, it is as if he has killed all mankind. And the Holy Qur’an also says “Whoever saves a person, it is as if he has saved all mankind.” The enduring faith of over a billion people is so much bigger than the narrow hatred of a few. Islam is not part of the problem in combating violent extremism — it is an important part of promoting peace.
Now, we also know that military power alone is not going to solve the problems in Afghanistan and Pakistan. That’s why we plan to invest 1.5 billion dollars each year over the next five years to partner with Pakistanis to build schools and hospitals, roads and businesses, and hundreds of millions to help those who’ve been displaced. That’s why we are providing more than 2.8 billion dollars to help Afghans develop their economy and deliver services that people depend on.
Let me also address the issue of Iraq. Unlike Afghanistan, Iraq was a war of choice that provoked strong differences in my country and around the world. Although I believe that the Iraqi people are ultimately better off without the tyranny of Saddam Hussein, I also believe that events in Iraq have reminded America of the need to use diplomacy and build international consensus to resolve our problems whenever possible. Indeed, we can recall the words of Thomas Jefferson, who said: “I hope that our wisdom will grow with our power, and teach us that the less we use our power the greater it will be.”
Today, America has a dual responsibility: to help Iraq forge a better future; and to leave Iraq to Iraqis. And I have made it clear to the Iraqi people that we pursue no bases, and no claim on their territory or resources. Iraq’s sovereignty is its own. And that’s why I ordered the removal of our combat brigades by next August. That is why we will honor our agreement with Iraq’s democratically elected government to remove combat troops from Iraqi cities by July, and to remove all of our troops from Iraq by 2012. We will help Iraq train its security forces and develop its economy. But we will support a secure and united Iraq as a partner, and never as a patron.
And finally, just as America can never tolerate violence by extremists, we must never alter or forget our principles. Nine-eleven was an enormous trauma to our country. The fear and anger that it provoked was understandable, but in some cases it led us to act contrary to our traditions and our ideals. We are taking concrete actions to change course. I have unequivocally prohibited the use of torture by the United States, and I have ordered the prison at Guantanamo Bay closed by early next year. So America will defend itself, respectful of the sovereignty of nations and the rule of law. And we will do so in partnership with Muslim communities which are also threatened. The sooner the extremists are isolated and unwelcome in Muslim communities, the sooner we will all be safer.
Page 6
The second major source of tension that we need to discuss is the situation between Israelis, Palestinians, and the Arab world.
America’s strong bonds with Israel are well known. This bond is unbreakable. It is based upon cultural and historical ties, and the recognition that the aspiration for a Jewish homeland is rooted in a tragic history that cannot be denied.
Around the world, the Jewish people were persecuted for centuries, and anti-Semitism in Europe culminated in an unprecedented Holocaust. Tomorrow, I will visit Buchenwald, which was part of a network of camps where Jews were enslaved, tortured, shot, and gassed to death by the Third Reich. Six million Jews were killed — more than the entire Jewish population of Israel today. Denying that fact is baseless; it is ignorant; and it is hateful. Threatening Israel with destruction, or repeating vile stereotypes about Jews, is deeply wrong and only serves to evoke in the minds of Israelis this most painful of memories while preventing the peace that the people of this region deserve.
On the other hand, it is also undeniable that the Palestinian people — Muslims and Christians — has suffered in pursuit of a homeland. For more than 60 years they’ve endured the pain of dislocation. Many wait in refugee camps in the West Bank, Gaza, and neighboring lands for a life of peace and security that they have never been able to lead. They endure the daily humiliations — large and small — that come with occupation. So let there be no doubt: The situation for the Palestinian people is intolerable. And America will not turn our backs on the legitimate Palestinian aspiration for dignity, opportunity, and a state of their own.
For decades then, there has been a stalemate: two peoples with legitimate aspirations, each with a painful history that makes compromise elusive. It’s easy to point fingers — for Palestinians to point to the displacement brought about by Israel’s founding, and for Israelis to point to the constant hostility and attacks throughout its history from within its borders as well as beyond. But if we see this conflict only from one side or the other, then we will be blind to the truth: The only resolution is for the aspirations of both sides to be met through two states, where Israelis and Palestinians each live in peace and security.
That is in Israel’s interest, Palestine’s interest, America’s interest, and the world’s interest. And that is why I intend to personally pursue this outcome with all the patience and dedication that the task requires. The obligations that the parties have agreed to under the road map are clear. For peace to come, it is time for them — and all of us — to live up to our responsibilities.
Palestinians must abandon violence. Resistance through violence and killing is wrong and it does not succeed. For centuries, black people in America suffered the lash of the whip as slaves and the humiliation of segregation. But it was not violence that won full and equal rights. It was a peaceful and determined insistence upon the ideals at the center of America’s founding.
Page 7
This same story can be told by people from South Africa to South Asia; from Eastern Europe to Indonesia. It’s a story with a simple truth: Violence is a dead end. It is a sign neither of courage nor power to shoot rockets at sleeping children, or to blow up old women on a bus. That’s not how moral authority is claimed; that’s how it is surrendered.
Now is the time for Palestinians to focus on what they can build. The Palestinian Authority must develop its capacity to govern, with institutions that serve the needs of its peoples. Hamas does have support among some Palestinians, but they also have to recognize they have responsibilities. To play a role in fulfilling Palestinian aspirations, to unify the Palestinian people, Hamas must put an end to violence, recognize past agreements, recognize Israel’s right to exist.
At the same time, Israelis must acknowledge that just as Israel’s right to exist cannot be denied, neither can Palestine’s. The United States does not accept the legitimacy of continued Israeli settlements. This construction violates previous agreements and undermines efforts to achieve peace. It is time for these settlements to stop.
And Israel must also live up to its obligation to ensure that Palestinians can live and work and develop their society. Just as it devastates Palestinian families, the continuing humanitarian crisis in Gaza does not serve Israel’s security; neither does the continuing lack of opportunity in the West Bank. Progress in the daily lives of the Palestinian people must be a critical part of a road to peace, and Israel must take concrete steps to enable such progress.
And finally, the Arab states must recognize that the Arab Peace Initiative was an important beginning, but not the end of their responsibilities. The Arab-Israeli conflict should no longer be used to distract the people of Arab nations from other problems. Instead, it must be a cause for action to help the Palestinian people develop the institutions that will sustain their state, to recognize Israel’s legitimacy, and to choose progress over a self-defeating focus on the past.
America will align our policies with those who pursue peace, and we will say in public what we say in private to Israelis and Palestinians and Arabs. We cannot impose peace. But privately, many Muslims recognize that Israel will not go away. Likewise, many Israelis recognize the need for a Palestinian state. It is time for us to act on what everyone knows to be true.
Too many tears have been shed. Too much blood has been shed. All of us have a responsibility to work for the day when the mothers of Israelis and Palestinians can see their children grow up without fear; when the Holy Land of the three great faiths is the place of peace that God intended it to be; when Jerusalem is a secure and lasting home for Jews and Christians and Muslims, and a place for all of the children of Abraham to mingle peacefully together as in the story of Isra, when Moses, Jesus, and Mohammed, peace be upon them, joined in prayer.
Page 8
The third source of tension is our shared interest in the rights and responsibilities of nations on nuclear weapons.
This issue has been a source of tension between the United States and the Islamic Republic of Iran. For many years, Iran has defined itself in part by its opposition to my country, and there is in fact a tumultuous history between us. In the middle of the Cold War, the United States played a role in the overthrow of a democratically elected Iranian government. Since the Islamic Revolution, Iran has played a role in acts of hostage-taking and violence against U.S. troops and civilians. This history is well known. Rather than remain trapped in the past, I’ve made it clear to Iran’s leaders and people that my country is prepared to move forward. The question now is not what Iran is against, but rather what future it wants to build.
I recognize it will be hard to overcome decades of mistrust, but we will proceed with courage, rectitude, and resolve. There will be many issues to discuss between our two countries, and we are willing to move forward without preconditions on the basis of mutual respect. But it is clear to all concerned that when it comes to nuclear weapons, we have reached a decisive point. This is not simply about America’s interests. It’s about preventing a nuclear arms race in the Middle East that could lead this region and the world down a hugely dangerous path.
I understand those who protest that some countries have weapons that others do not. No single nation should pick and choose which nation holds nuclear weapons. And that’s why I strongly reaffirmed America’s commitment to seek a world in which no nations hold nuclear weapons. And any nation — including Iran — should have the right to access peaceful nuclear power if it complies with its responsibilities under the Nuclear Non-Proliferation Treaty. That commitment is at the core of the treaty, and it must be kept for all who fully abide by it. And I am hopeful that all countries in the region can share in this goal.
The fourth issue that I will address is democracy.
I know there has been controversy about the promotion of democracy in recent years, and much of this controversy is connected to the war in Iraq. So let me be clear: No system of government can or should be imposed by one nation by any other.
That does not lessen my commitment, however, to governments that reflect the will of the people. Each nation gives life to this principle in its own way, grounded in the traditions of its own people. America does not presume to know what is best for everyone, just as we would not presume to pick the outcome of a peaceful election. But I do have an unyielding belief that all people yearn for certain things: the ability to speak your mind and have a say in how you are governed; confidence in the rule of law and the equal administration of justice; government that is transparent and doesn’t steal from the people; the freedom to live as you choose. These are not just American ideas; they are human rights. And that is why we will support them everywhere.
Page 9
Now, there is no straight line to realize this promise. But this much is clear: Governments that protect these rights are ultimately more stable, successful, and secure. Suppressing ideas never succeeds in making them go away. America respects the right of all peaceful and law-abiding voices to be heard around the world, even if we disagree with them. And we will welcome all elected, peaceful governments — provided they govern with respect for all their people.
This last point is important because there are some who advocate for democracy only when they’re out of power. Once in power, they are ruthless in suppressing the rights of others. So no matter where it takes hold, government of the people and by the people sets a single standard for all who would hold power: You must maintain your power through consent, not coercion; you must respect the rights of minorities, and participate with a spirit of tolerance and compromise; you must place the interests of your people and the legitimate workings of the political process above your party. Without these ingredients, elections alone do not make true democracy.
Thank you. The fifth issue that we must address together is religious freedom.
Islam has a proud tradition of tolerance. We see it in the history of Andalusia and Cordoba during the Inquisition. I saw it firsthand as a child in Indonesia, where devout Christians worshiped freely in an overwhelmingly Muslim country. That is the spirit we need today. People in every country should be free to choose and live their faith based upon the persuasion of the mind and the heart and the soul. This tolerance is essential for religion to thrive, but it’s being challenged in many different ways.
Among some Muslims, there’s a disturbing tendency to measure one’s own faith by the rejection of somebody else’s faith. The richness of religious diversity must be upheld — whether it is for Maronites in Lebanon or the Copts in Egypt. And if we are being honest, fault lines must be closed among Muslims, as well, as the divisions between Sunni and Shia have led to tragic violence, particularly in Iraq.
Freedom of religion is central to the ability of peoples to live together. We must always examine the ways in which we protect it. For instance, in the United States, rules on charitable giving have made it harder for Muslims to fulfill their religious obligation. That’s why I’m committed to working with American Muslims to ensure that they can fulfill zakat. Likewise, it is important for Western countries to avoid impeding Muslim citizens from practicing religion as they see fit — for instance, by dictating what clothes a Muslim woman should wear.
We can’t disguise hostility towards any religion behind the pretence of liberalism.
Page 10
In fact, faith should bring us together. And that’s why we’re forging service projects in America to bring together Christians, Muslims, and Jews. That’s why we welcome efforts like Saudi Arabian King Abdullah’s interfaith dialogue and Turkey’s leadership in the Alliance of Civilizations. Around the world, we can turn dialogue into interfaith service, so bridges between peoples lead to action — whether it is combating malaria in Africa, or providing relief after a natural disaster.
The sixth issue that I want to address is women’s rights.
I know, and you can tell from this audience, that there is a healthy debate about this issue. I reject the view of some in the West that a woman who chooses to cover her hair is somehow less equal, but I do believe that a woman who is denied an education is denied equality. And it is no coincidence that countries where women are well educated are far more likely to be prosperous. Now, let me be clear: Issues of women’s equality are by no means simply an issue for Islam. In Turkey, Pakistan, Bangladesh, Indonesia, we’ve seen Muslim-majority countries elect a woman to lead. Meanwhile, the struggle for women’s equality continues in many aspects of American life, and in countries around the world.
I am convinced that our daughters can contribute just as much to society as our sons. Our common prosperity will be advanced by allowing all humanity — men and women — to reach their full potential. I do not believe that women must make the same choices as men in order to be equal, and I respect those women who choose to live their lives in traditional roles. But it should be their choice. And that is why the United States will partner with any Muslim-majority country to support expanded literacy for girls, and to help young women pursue employment through micro-financing that helps people live their dreams.
Finally, I want to discuss economic development and opportunity.
I know that for many, the face of globalization is contradictory. The Internet and television can bring knowledge and information, but also offensive sexuality and mindless violence into the home. Trade can bring new wealth and opportunities, but also huge disruptions and change in communities. In all nations — including America — this change can bring fear; fear that because of modernity we lose control over our economic choices, our politics, and most importantly our identities — those things we most cherish about our communities, our families, our traditions, and our faith.
But I also know that human progress cannot be denied. There need not be contradictions between development and tradition. Countries like Japan and South Korea grew their economies enormously while maintaining distinct cultures. The same is true for the astonishing progress within Muslim-majority countries from Kuala Lumpur to Dubai. In ancient times and in our times, Muslim communities have been at the forefront of innovation and education.
Page 11
And this is important because no development strategy can be based only upon what comes out of the ground, nor can it be sustained while young people are out of work. Many Gulf states have enjoyed great wealth as a consequence of oil, and some are beginning to focus it on broader development. But all of us must recognize that education and innovation will be the currency of the 21st century, and in too many Muslim communities there remains underinvestment in these areas. I’m emphasizing such investment within my own country. And while America in the past has focused on oil and gas when it comes to this part of the world, we now seek a broader engagement.
On education, we will expand exchange programs, and increase scholarships, like the one that brought my father to America. At the same time, we will encourage more Americans to study in Muslim communities. And we will match promising Muslim students with internships in America, invest in online learning for teachers and children around the world, and create a new online network, so a young person in Kansas can communicate instantly with a young person in Cairo.
On economic development, we will create a new corps of business volunteers to partner with counterparts in Muslim-majority countries. And I will host a summit on entrepreneurship this year to identify how we can deepen ties between business leaders, foundations, and social entrepreneurs in the United States and Muslim communities around the world.
On science and technology, we will launch a new fund to support technological development in Muslim-majority countries, and to help transfer ideas to the marketplace so they can create more jobs. We’ll open centers of scientific excellence in Africa, the Middle East and Southeast Asia, and appoint new science envoys to collaborate on programs that develop new sources of energy, create green jobs, digitize records, clean water, grow new crops. Today I’m announcing a new global effort with the Organization of the Islamic Conference to eradicate polio. And we will also expand partnerships with Muslim communities to promote child and maternal health.
All these things must be done in partnership. Americans are ready to join with citizens and governments; community organizations, religious leaders, and businesses in Muslim communities around the world to help our people pursue a better life.
Now the issues that I have described will not be easy to address. But we have a responsibility to join together on behalf of the world that we seek — a world where extremists no longer threaten our people, and American troops have come home; a world where Israelis and Palestinians are each secure in a state of their own, and nuclear energy is used for peaceful purposes; a world where governments serve their citizens, and the rights of all God’s children are respected. Those are mutual interests. That is the world we seek. But we can only achieve it together.
I know there are many, Muslim and non-Muslim, who question whether we can forge this new beginning. Some are eager to stoke the flames of division, and to stand in the way of progress. Some suggest that it isn’t worth the effort — that we are fated to disagree, and civilizations are doomed to clash. Many more are simply skeptical that real change can occur. There’s so much fear, so much mistrust that has built up over the years. But if we choose to be bound by the past, we will never move forward.
And I want to particularly say this to young people of every faith, in every country: You, more than anyone, have the ability to reimagine the world, to remake this world. All of us share this world for but a brief moment in time. The question is whether we spend that time focused on what pushes us apart, or whether we commit ourselves to an effort — a sustained effort — to find common ground, to focus on the future we seek for our children, and to respect the dignity of all human beings.
It’s easier to start wars than to end them. It’s easier to blame others than to look inward. It’s easier to see what is different about someone than to find the things we share. But we should choose the right path, not just the easy path. There’s one rule that lies at the heart of every religion — that we do unto others as we would have them do unto us. This truth transcends nations and peoples — a belief that isn’t new; that isn’t black or white or brown; that isn’t Christian or Muslim or Jew. It’s a belief that pulsed in the cradle of civilization, and that still beats in the hearts of billions around the world. It’s a faith in other people, and it’s what brought me here today.
We have the power to make the world we seek, but only if we have the courage to make a new beginning, keeping in mind what has been written.
The Holy Qur’an tells us: “O mankind! We have created you male and a female; and we have made you into nations and tribes so that you may know one another.”
The Talmud tells us: “The whole of the Torah is for the purpose of promoting peace.”
The Holy Bible tells us: “Blessed are the peacemakers, for they shall be called sons of God.”
The people of the world can live together in peace. We know that is God’s vision. Now that must be our work here on Earth.
Thank you. And may God’s peace be upon you. Thank you very much. Thank you.
.
.
.
.
.
مجموع دیگر سخنرانی ها را میتوانید در پیوند زیر دنبال فرمایید:
.
برای دانلود مستقیم فایل های صوتی این صفحه میبایست نرم افزار IDM را نصب کرده و با اجرای یکی از فایل های صوتی، از Box پیشنهادی توسط این برنامه با عنوان Download Audio from this page، فایل های مورد نظر را گزینش کرده و با سرعت بالا دانلود فرمایید. برای دانلود برنامه IDM با حجم 6.9 مگابایت روی لینک زیر کلیک فرمایید:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
پیشتر گلچین بزرگی از ویدئوهای تد را در دسترس شما عزیزان قرار دادیم. در این بخش تنها به پربازدید ترین ویدئو سخنرانی های TED با متن فارسی و انگلیسی بسنده میکنیم.
.
پربازدیدترین ویدیوهای TED با متن زیرنویس فارسی و انگلیسی
Sir Ken Robinson makes an entertaining and profoundly moving case for creating an education system that nurtures (rather than undermines) creativity.Published: Jun 27 2006
Good morning. How are you?
صبح بخير. خوب هستيد؟ اين کنفرانس خيلی عالی بوده مگه نه؟ واقعاً همه اش من را تکان داده. در واقع، آنقدر تکان خوردم که دارم اينجا را ترک مي کنم. (خنده حضار) سه زمينه کلی بوده، مگه نه، که در در سرتاسر کنفرانس مطرح بودند، و مرتبط اند با موضوعی که می خواهم درباره اش صحبت کنم يکی، این شواهد فوق العاده زياد از خلاقيت انسانه که در تمام ارائه هایی که داشتيم بود. و در تمام افراد اينجا. همين تنوع اش. و گستردگی اش. دوم اينکه ما را در موقعیتی قرار داده که هيچ ايده ای نداريم چه اتفاقی قراره بیافته. در مورد آينده. هيچ ايده ای نداريم که چی پيش مياد.
(Laughter)
من علاقه ای به آموزش و پرورش دارم. البته، چيزی که متوجه شدم اينه که همه بالاخره یک علاقه ای به آموزش و پرورش دارند. شما نداريد؟ اين واقعاً برايم جالبه. اگه شما در يه مهمانی شام باشيد، و بگوييد که در زمينه آموزش و پرورش کار می کنيد — البته، راستش، زياد پيش نمياد در مهمانی شام باشيد اگر در زمينه آموزش و پرورش کار می کنيد. (خنده حضار) دعوت نمي شيد. و جالبه که اگه هم دعوت شديد هيچ وقت دوباره دعوت نمی شيد. اين عجيبه برای من. ولی اگه دعوت شديد، و به کسي بگيد، مثلاً آنها می پرسند، «کار شما چيه؟» و شما می گوييد که در زمينه آموزش و پرورش کار می کنيد. می بينيد که رنگ از صورتشان می پرد! فکر می کنند، «خدای من! آخه چرا من؟ آن هم در همين يک روزی که در هفته براي تفريح داشتم.» (خنده حضار) اما اگه درباره تحصيلات خودشان از آنها سوال کنيد. شما را به ديوار می چسبانند. چون يکی از آن چيزهايی است که برای مردم مسئله عميقیه. درست می گم؟ مثل مذهب، پول، و چيزهای ديگه. من اهميت زيادی به آموزش و پرورش می دهم، و فکر می کنم همه ما همينطوريم. برايمان اهميت عظيمی دارد تا حدی برای اينکه اين آموزش و پرورش است که قراره ما را برای اين آينده ای آماده کند که نمی توانيم درکش کنيم. اگه بهش فکر کنيد بچه هايی که امسال مدرسه را شروع می کنند در سال 2065 بازنشسته می شوند. هیچ کس روحش هم خبر ندارد — عليرغم تمام اين تخصصي که اين چهار روز اخير اينجا رژه رفته — که دنيا چه شکلی خواهد بود حتی تا پنج سال ديگه. و با اين حال قراره اين بچه ها را برای آن موقع آماده کنيم. پس اين غير قابل پيش بينی بودن، از نظر من، شگفت آوره.
It’s been great, hasn’t it? I’ve been blown away by the whole thing. In fact, I’m leaving.
و سومين موضوع هم اينکه با همه اين احوال همه ما روی اين توافق داريم که کودکان چه قابليت های خارق العاده ای دارند. مثل قابليت های آنها برای نوآوری. مثلاً همين Sirena ديشب شگفت آور بود مگه نه؟ شگفت آور بود که چی کار می تونست بکنه. و البته اون استثناییه، اما به نظر من از نظر آنچه که کلاً در دوران کودکی ممکنه، استثنا نيست. آنچه اينجا داريم يک انسان با پشتکار خارق العاده ست که استعدادی يافته. و نظر من اینه که همه بچه ها دارای استعدادهای فوق العاده اند. و ما آنها را سرکوب می کنيم. به طرز خیلی بی رحمانه ای. پس می خواهم درباره آموزش و پرورش صحبت کنم و می خواهم درباره خلاقيت صحبت کنم. نظر من اينه که امروز خلاقيت به اندازه سواد خواندن و نوشتنن داشتن در آموزش و پرورش مهمه، و بايد به همان شکل با آن برخورد کرد و به آن جايگاه داد. (تشويق حضار) ممنونم. همين بود ديگه. با تشکر از شما. (خنده حضار) خب، 15 دقيقه هنوز مانده. خب من متولد سال – نه (خنده حضار)
(Laughter)
من اخيراً يک داستان عالی شنيدم – عاشق تعريف کردنش هستم – درباره يک دختر کوچولو که سر کلاس نقاشی بود. شش سالش بود و ته کلاس نشسته بود و نقاشی می کشید و معلمش می گفت که این دختر کوچولو به ندرت به درس توجه می کرد، ولی در اين درس داشت توجه می کرد. معلم که اين موضوع برايش خيلی جالب بود، رفت بالای سر دخترک و پرسيد «چی می کشی؟» و دخترک گفت «دارم عکس خدا رو می کشم» بعد معلم گفت «اما کسی که نمی دونه خدا چه شکليه» و دخترک جواب داد «تا يک دقيقه ديگه می فهمند چه شکليه» (خنده حضار)
There have been three themes running through the conference which are relevant to what I want to talk about. One is the extraordinary evidence of human creativity in all of the presentations that we’ve had and in all of the people here. Just the variety of it and the range of it. The second is that it’s put us in a place where we have no idea what’s going to happen, in terms of the future. No idea how this may play out.
وقتی در انگلستان پسرم چهار سالش بود — البته راستش رو بخواهيد همه جا چهار سالش بود. (خنده حضار) اگر بخواهيم دقيق بگيم، اون سال، هر جا می رفت چهار سالش بود. اون در يک نمايش ولادت مسيح نقش داشت. داستانش خاطرتان هست؟ نه، خيلی نمايش پرطرفداری بود. داستان بزرگي بود، Mel Gibson قسمت بعدی اش را ساخت. شايد آن را ديده باشيد «ولادت مسيح 2». اما James نقش يوسف گيرش آمد. که ما از اين موضوع خيلی خوشحال بوديم. از نظر ما يکی از نقش های اصلی بود. ما آنجا را پر از مأمور کرده بوديم که تی شرت های مخصوص بپوشند که روی آنها نوشته بود «James Robinson واقعاً همان يوسف است!» (خنده حضار) نقشش خیلی صحبت کردن نداشت، اما آن قسمتش را می دانید که سه پادشاه وارد می شوند. با هدايایی در دست آنها طلا، کندر، و مر می آورند. اين واقعاً اتفاق افتاد. ما آنجا نشسته بوديم. و فکر کنم فقط ترتيبش را اشتباه رفتند چون بعدش که از پسرک پرسيديم «راضی هستی از اجرات؟» اون جواب داد «آره، چطور، مگه اشتباه کردم؟» فقط ترتيبش رو عوش کرده بودند، همين. به هر حال سه تا پسرها وارد صحنه شدند چهار ساله هايی که دور سرشان حوله پيچيده بودند، و جعبه هایشان را گذاشتند زمين پسر اولی گفت «برايتان طلا آورده ام» پسر دومي گفت «برايتان مر آورده ام» و پسر سومی گفت «اينو Frank فرستاده» (خنده حضار)
I have an interest in education. Actually, what I find is everybody has an interest in education. Don’t you? I find this very interesting. If you’re at a dinner party, and you say you work in education — Actually, you’re not often at dinner parties, frankly.
چيزی که در همه اينها مشترکه اينه که بچه ها شانس خودشان را امتحان می کنند. اگر نمی دانند، يک چیزی امتحان می کنند. درست نمی گم؟ اونها از اشتباه کردن نمی ترسند. حالا من نمی خواهم بگم که اشتباه کردن با خلاق بودن يک چيزه. اما چيزی که می دانيم اينه که اگه آماده اشتباه کردن نباشيد، هيچ وقت هيچ فکر نابی به ذهنتان نمی رسد اگه آماده اشتباه کردن نباشيد. و تا وقتی که بزرگ شده اند، بيشتر بچه ها اين قابليت را از دست داده اند. تبديل به کسانی شده اند که از اشتباه کردن می ترسند. و در ضمن شرکت هایمان را هم همين شکلی اداره می کنيم. ما اشتباه را تبديل به گناه می کنيم. و حالا داريم سيستم های ملی آموزش و پرورشی را اداره می کنيم که در آنها اشتباه کردن بدترين کاریه که می توانيد بکنيد. و نتيجه اش اينه که مردم را پرورش می دهيم که از ظرفيت های خلاق خود بیرون بيايند. پيکاسو گفته که گفته که همه کودکان هنرمند به دنيا می آیند. مسئله اين است که در حال بزرگ شدن چطور هنرمند بمانيم. من شديداً به اين اعتقاد دارم: که ما به سمت خلاقيت رشد نمی کنيم. بلکه از خلاقيت به سمت بیرون رشد می کنيم. يا در واقع از خلاقيت بيرون پرورش پيدا می کنيم. خب چرا اين طوره؟
(Laughter)
من تا حدود پنج سال پيش در Stratfor-on-Avon زندگی می کردم. در واقع ما از Stratford به Los Angeles آمديم. پس می توانيد تصور کنيد که چه تغيير نامحسوسی بود. (خنده حضار) در واقع، ما در جایی به اسم Snitterfield زندگی می کرديم، در حواشی Stratford، که آنجا جایی بود که پدر شيکسپیر به دنيا اومده بود. الان فکر جديدی به ذهنتان خطور نکرد؟ من که اينطور شدم. ما عادت نداريم فکر فکر کنيم که شيکسپير پدر داشته، مگه نه؟ راست نمی گم؟ به خاطر اينکه عادت نداریم فکر کنيم شيکسپير هم زمانی کودک بوده، مگه نه؟ شيکسپير هفت ساله؟ من که هيچ وقت بهش فکر نکرده بودم. يعنی بالاخره يه روزی هفت سالش بوده. بالاخره سر کلاس ادبيات يه نفر نشسته، مگه نه؟ چقدر اعصاب خورد کن می شد! (خنده حضار) «بايد بيشتر تلاش کنی». مثلاً تصور کنيد، پدرش داره اون رو به رخت خواب می فرسته. به شيکسپير می گه، «ديگه وقت خوابه» به ويليام شيکسپير می گه، «و اون مداد رو بذار زمين ديگه» «اینقدر هم اينجوری حرف نزن. همه رو گيج می کنی» (خنده حضار)
If you work in education, you’re not asked.
بگذريم، ما از Stratford آمديم Los Angeles و فقط می خواستم يک نکته راجع به این تغيير بگم، در واقع. پسرم نمی خواست با ما بياد. من دو تا فرزند دارم. اون 21 سالشه الان، دخترم 16 سالشه. اون نمی خواست با ما بياد Los Angeles. خيلی دوستش داشت، اما در انگلستان يک دوست دختر داشت. تمام عشق زندگيش بود، سارا. يک ماه می شد که می شناختش. البته چهارمين سالگردشونم گرفته بودن، چون وقتی 16 ساله هستيد يک ماه خيلی زياده. به هر حال، توی هواپيما خيلی ناراحت بود. و می گفت «من ديگه هيچ وقت دختری مثل سارا پيدا نمی کنم.» و راستشو بخواهيد، ما از اين موضوع خيلی خوشحال بودِیم، چون دليل اصلی که داشتيم اون کشور را ترک می کرديم همين بود. (خنده حضار)
(Laughter)
ولی يک چيز خيلی نظرتان را جلب می کند وقتی به آمريکا می رويد و وقتی دور جهان سفر می کنيد تمام سيستم های آمورش و پرورش دنيا همان سلسله مراتب درس ها را دارند. همه شان. فرقی نمی کند کجا برويد. آدم فکر می کند طور ديگری باشد، ولی نيست. در بالا رياضيات و زبان قرار دارند، سپس علوم انسانی، و در پایین هم هنرها. همه جای دنيا. و تقريباً در همه این سيستم ها هم سلسه مراتبی درون هنرها وجود دارد. هنر و موسیقی معمولاً جايگاه بالاتری در مدارس دارند تا نمايش و رقص. هیچ سيستم آموزش و پرورشی روی زمين وجود ندارد که هر روزبه بچه ها رقص ياد بدهد همانطوری که به آنها رياضی ياد می دهيم. چرا؟ چرا اينطور نيست؟ من فکر می کنم اين موضوع خيلی مهمیه. به نظر من رياضی مهمه، ولی رقص هم همينطور. بچه ها اگه اجازه داشته باشند هميشه می رقصند. همه ما اينطوريم. همه ما بدن داريم، غير از اينه؟ مگه اينکه جلسه ای بوده من نبودم؟ (خنده حضار)، حقيقتش، اتفاقی که می افته اينه که همينطور که بچه ها بزرگ می شوند، ما پرورش آنها را به تدريج از کمر به بالا انجام می دهيم. و بعدش فقط روی سرشان تمرکز می کنيم. و متمايل به يک سمت از سرشان.
And you’re never asked back, curiously. That’s strange to me. But if you are, and you say to somebody, you know, they say, “What do you do?” and you say you work in education, you can see the blood run from their face. They’re like, “Oh my God,” you know, “Why me?”
اگه يه موجود فضایی بوديد و از آموزش و پرورش ديدن می کرديد، و می پرسيديد «برای چيه، آموزش و پرورش عمومی؟» گمانم باید نتیجه می گرفتید — اگه به نتیجه آن نگاه کنید، اینکه چه کسی با این روش موفق می شود، چه کسی همه کارهایی را که باید، انجام می دهد، چه کسی همه صد آفرین ها را می گيرد، برنده ها چه کسانی هستند — گمانم بايد نتيجه می گرفتید که تمام هدف آموزش و پرورش عمومی در سرتاسر جهان اینه که اساتید دانشگاه توليد کنه. غير از اينه؟ آنها کسانی هستند که سر از بالای هرم در می آورند. و من هم قبلاً از همون ها بودم، پس زکی! (خنده حضار) و استادهای دانشگاه را دوست دارم، ولی می دانید، این درست نيست که آنها را به عنوان نقطه اوج دستاورد بشر ستايش کنيم. آنها فقط نوعی از زندگی هستند، نوعی ديگر از زندگی. ولی نسبتاً جالب هستند، و من این را از روی علاقه ای که بهشان دارم می گویم. به تجربه من يک چيز جالب درباره استادها هست — نه همه شان، ولی معمولاً — آنها در کله شان زندگی می کنند. اون بالا زندگی می کنند، و کمی هم متمايل به يک سمت. آنها مستقل از بدنشان هستند، می دانيد، یک جوری واقعاً به بدنشان به عنوان نوعی وسيله نقليه برای کله شان فکر می کنند، مگه نه؟ (خنده حضار) راهیه برای رساندن کله شان به جلسات. راستی اگه شواهد واقعی برای تجربه بيرون از بدن می خواهید، خودتان را به يک کنفرانس علمی چند روزه ببرید با دانشگاهیان جا افتاده و شب آخر کنفرانس با آنها به ديسکوتک بروید. (خنده حضار) و آنجا خواهید ديد. مردان و زنان بزرگ در حالی که به نحوی پريشان دور خودشان می پيچند، بدون هماهنگی با موسيقی، منتظراند تمام شود تا بتوانند بروند خانه و درباره اش مقاله بنویسند.
(Laughter)
سيستم آموزش و پرورش ما مبتنی بر مفهوم قابليت علمیه. و اين دليل داره کل سيستم که اختراع شد — در سرتاسر جهان هيچ سيستم آموزش و پرورش عمومی نبود واقعاً، تا قبل از قرن نوزدهم همه آنها به وجود آمدند تا پاسخگوی نيازهای صنعتی شدن باشند. برای همین سلسله مراتب آن ريشه در دو ايده داره. اول اينکه آن درس هایی که بيشترين فايده را برای کار داشتند در بالا قرار می گیرند. برای همين احتمالاً خيلی آرام دور رانده می شديد از بعضی چیزها در مدرسه وقتی بچه بودید، چیزهایی که دوست داشتید، با اين توجیه که در آن زمینه هیچ وقت يک کار درست و حسابی پیدا نمی کنید. درست می گم؟ موسيقی را ول کن، نوازنده نمی شی هنر را ول کن، هنرمند نمی شی. نصيحت های خیرخواهانه — اما به کلی اشتباه. تمام دنیا درگیر يک انقلابه. و دوم قابليت علمیه، که واقعاً تسلط پيدا کرده بر ديد ما از هوش چرا که دانشگاه ها سيستم را در تصوير خودشان طراحی کردند. اگه بهش فکر کنید، تمام سيستم آموزش و پرورش عمومی در همه جای جهان، يک فرایند طولانی برای ورود به دانشگاهه. و نتیجه اش اینه که خیلی از افراد بسيار با استعداد، نابغه و خلاق، فکر می کنند که اینطور نيستند، چون آن چیزهایی که در مدرسه خوب بلد بودند، برای کسی ارزشمند نبود، يا حتی ننگ به حساب می آمد. و فکر می کنم که ديگه نمی توانیم هزينه ادامه این روش را بپردازیم.
“My one night out all week.”
طبق آمار UNESCO در 30 سال آينده، تعداد افرادی که فارغ التحصيل خواهند شد در سرتاسر جهان بيشتر از تمام افرادیه که از ابتدای تاریخ تا کنون از طريق آموزش و پرورش فارغ التحصیل شده اند. آدم های بيشتر، و این ترکيبیه از تمام چیزهایی که درباره اش صحبت کردیم — فناوری و اثر تحول آفرینش روی کار، و ساختار جمعِت و انفجار بزرگ جمعیت ناگهان، مدرک ها دیگه ارزشی ندارند. درست نمی گم؟ وقتی من دانشجو بودم، اگر مدرک داشتید، کار داشتید. اگر کار نداشتید به خاطر این بود که نمی خواستید داشته باشید. و من هم خب راستش نمی خواستم داشته باشم. (خنده حضار) ولی این روزها بچه هایی که مدرک دارند خیلی وقت ها بر می گردند خانه و به بازی های رايانه ای شان ادامه می دهند، چون حالا آن کاری که قبلاً ليسانس می خواست، فوق لیسانس می خواهد، و کاری که قبلاً فوق لیسانس می خواست دکترا می خواهد. نوعی فرايند تورم علمیه. و نشانگر اینه که کل ساختار آموزش و پرورش زير پایمان در حال تغییره. ما بايد به کلی یک بازنگری کنِم بر ديدمان از هوش.
(Laughter)
ما سه چیز درباره هوش می دانیم. اول اينکه متنوعه. فکر کردن ما درباره دنيا به همه روش هایی است که دنيا را تجربه می کنيم. ما تصویری فکر می کنيم، صوتی فکر می کنیم، و حرکتی فکر می کنیم. به شکل مجرد فکر می کنیم، به شکل حرکت فکر می کنیم. دوم اينکه هوش پویا ست. اگه به تبادلات مغز انسان نگاه کنيد، همانطور که دیروز از تعدادی از سخنرانان شنیدیم، هوش به طرز شگفت آوری تبادلیه. مغز به قطعات مختلف تقسيم نشده. در واقع خلاقيت — که من آن را فرایند داشتن ايده های ناب و با ارزش تعريف می کنم — بيشتر وقت ها از طريق تبادل میان روش های مختلف دیدن پدید می آد.
But if you ask about their education, they pin you to the wall. Because it’s one of those things that goes deep with people, am I right? Like religion, and money and other things. So I have a big interest in education, and I think we all do. We have a huge vested interest in it, partly because it’s education that’s meant to take us into this future that we can’t grasp. If you think of it, children starting school this year will be retiring in 2065. Nobody has a clue, despite all the expertise that’s been on parade for the past four days, what the world will look like in five years’ time. And yet we’re meant to be educating them for it. So the unpredictability, I think, is extraordinary.
مغز به طور عمدی — راستی يک محور از عصب ها وجود داره که دو نيمه مغز را به هم وصل می کنه به نام corpus callosum. در زن ها کلفت تره. به دنبال سخنرانی Helen ديروز، من فکر می کنم احتمالاً برای همین باشه که زن ها در انجام چند کار همزمان قوی تراند. برای اینکه هستيد، مگه نه؟ تحقيقات زيادی در این زمينه هست، اما من از زندگی شخصی ام می دانم. وقتی همسرم در خانه در حال آشپزی باشه — که خوشبختانه زياد پيش نمياد. (خنده حضار) اما می دانید، اون در حال — نه، يک کارهایی هست که خوب بلد باشه — اما وقتی داره آشپزی می کنه، می دانید. همزمان در حال صحبت با مردم روی تلفن هم هست، در حال صحبت کردن با بچه ها هم هست، در حال رنگ زدن سقف هم هست، این طرف در حال انجام عمل جراحی باز قلب هم هست. اما اگر من در حال آشپزی باشم، درها بسته اند، بچه ها بيرون اند، سيم تلفن بيرون کشيده شده، و اگر زنم بياد داخل من اذيت می شم. می گم «Terry، خواهش می کنم، دارم خير سرم تخم مرغ سرخ می کنم اينجا. يک کم به من مجال بده.» (خنده حضار) حقيقتاً، حتماً آن گفته فلسفی را می شناسيد که می گه اگر درختی در جنگل بيافتد و کسی صدای آن را نشنود، آیا واقعاً اتفاق افتاده است؟ این گفته قدیمی را يادتان هست؟ اخيراً يک پيراهن فوق العاده ديدم که روش نوشته بود «اگر مردی نظر خودش را در جنگل بگوید، و هيچ زنی صدايش را نشنود، آيا باز هم اشتباه می گوید؟» (خنده حضار)
And the third part of this is that we’ve all agreed, nonetheless, on the really extraordinary capacities that children have — their capacities for innovation. I mean, Sirena last night was a marvel, wasn’t she? Just seeing what she could do. And she’s exceptional, but I think she’s not, so to speak, exceptional in the whole of childhood. What you have there is a person of extraordinary dedication who found a talent. And my contention is, all kids have tremendous talents. And we squander them, pretty ruthlessly.
و سومین موضوع درباره هوش اینه که، منحصر به فرده. من دارم روی يک کتاب کار می کنم با عنوان «شکوفایی»، که مبتنی است بر يک سری مصاحبه که با مردم داشتم درباره اینکه چگونه استعدادهايشان را کشف کردند. برايم خیلی جالبه که چطور این افراد به اينجا رسيدند. در حقيقت از يک گفتگو شروع شد که با يک خانم خارق العاده داشتم که شايد بيشتر مردم درباره اش نشنيده اند، اسمش جیلین لین (Gillian Lynne) است. درباره اش شنیدید؟ بعضی ها شنيده اند. او يک طراج رقصه و همه کارهايش را می شناسند. نمايش های «گربه ها» (Cats) و «شبح اوپرا» (Phantom of the Opera) را انجام داده. اون شگفت انگيزه. من قبلاً عضو هيأت مديره باله سلطنتی انگلستان بودم، همانطور که می بينيد. به هر حال، من و جیلین يک روز با هم ناهار می خورديم و من گفتم، «جيلين، چی شد که تونستی رقاص بشی؟» و اون گفت خيلی جالب بود، وقتی که مدرسه می رفت واقعاً کسی بهش اميدی نداشت. و مدرسه اش در دهه 30 به پدر و مادرش نامه نوشت که «ما فکر می کنیم «جیلین دچار نوعی اختلال يادگیری باشد». اون نمی توانست تمرکز کنه. همه اش وول می خورد. فکر کنم اگر امروز بود می گفتند که اون ADHD دارد. مگه نه؟ اما این دهه 1930 بود، و ADHD هنوز اختراع نشده بود. يک بيماری قابل داشتن نبود. (خنده حضار) مردم متوجه نبودند که می توانند آن را داشته باشند.
So I want to talk about education and I want to talk about creativity. My contention is that creativity now is as important in education as literacy, and we should treat it with the same status.
به هر حال او به ملاقات يک متخصص رفت. در یک اتاق که با بلوط تزئين شده بود. و او با مادرش آنجا بود، و او را راهنمایی کردند که روی يک صندلی در ته اتاق بنشيند، و همانجا نشست برای 20 دقيقه نا این مرد با مادرش درباره همه مشکلات جیلین در مدرسه صحبت می کرد. و در آخرش برای اینکه مزاحم مردم می شد، مشق هايش هميشه دير می شد، و غيره و غيره یک بچه هشت ساله – و در آخر، دکتر رفت و نشست کنار جیلین و گفت «جیلین، من به همه اين چيزهايی که مادرت گفته گوش دادم و حالا باید باهاش خصوصی حرف بزنم» اون گفت «همينجا صبر کن، ما برمی گردیم، زياد طول نمی کشه.» و آن ها رفتند و تنهايش گذاشتند. اما در حالی که از اتاق بيرون می رفتند، اون راديویی را روشن کرد که روی میز کارش بود. و وقتی آنها از اتاق بيرون رفتند، او به مادرش گفت، «فقظ بايسنيد و تماشايش کنيد.» و لحظه ای که از اتاق خارج شدند، می گفت روی پاهايش بود، و با موسيقی حرکت می کرد. و يک چند دقيقه ای نگاهش کردند و او برگشت و به مادرش گفت، «خانم لين، جيلين بيمار نيست، او يک رقاص است. او را به مدرسه رقص ببريد.»
(Applause) Thank you.
پرسيدم «بعدش چی شد؟» گفت «مادرم همین کار را کرد. نمی توانم به زبان بياورم که چقدر خارق العاده بود. ما وارد يک اتاق شديم که پر بود از آدم هایی مثل خودم. آدم هایی که نمی توانستند يک جا آرام بگيرند. آدم هایی که برای فکر کردن احتیاج به حرکت کردن داشتند». برای فکر کردن نياز به حرکت داشتند. آنها باله انجام دادند. رقص تپ انجام دادند، رقص جاز انجام دادند، رقص مدرن انجام دادند، رقص معاصر انجام دادند. او بعد از مدتی برای پذيرش در مدرسه سلطتنی باله اقدام کرد، او يک تک رقاص شد، و مسير شغلی شگفت انگیزی داشت در مدرسه باله. بعداً فارغ التحصيل شد از مدرسه سلطتنی باله و شرکت خودش را راه اندازی کرد، شرکت رقص جيلين لين، با Andrew Lloyd Weber آشنا شد. او مسئول برخی از موفق ترین کارهای نمايشی موزيکال در تاریخ بوده، ميلون ها نفر از کارهای او لذت برده اند، و اون يک ميليونر ثروتمنده. اگه کس ديگه ای بود ممکن بود به اون چند تا قرص می داد و می گفت که آرام تر باشه.
(Applause)
حالا من فکر می کنم — (تشويق حضار) به نظرم نتيجه ای که می توان گرفت اينه آقای Al Gore آن شب درباره بوم شناسی صحبت می کرد، و انقلابی که از Rachel Carson شروع شد. به اعتقاد من تنها اميد ما برای آینده اینه که مفهوم جدیدی از بوم شناسی انسانی را دنبال کنیم، که در آن بازنگری کنیم مفهوم ذهنی مان را درباره غنای قابليت انسان. سيستم آموزش و پرورش ذهن های ما را معدن کاوی کرده به همان شکلی که ما در معدن های زمين کاوش می کنيم: به دنبال يک کالای خاص. و برای آینده، این به درد ما نمی خوره. ما بايد بازنگری داشته باشيم بر اصول بنيادی که طبق آنها فرزندانمان را آموزش می دیم. يک جمله زيبا از Jonas Salk بود که گفت «اگر تمام حشرات از کره زمين محو شوند، به 50 سال نمی کشد که تمام حيات در کره زمين از بين خواهد رفت. اما اگر تمام انسان ها از کره زمين محو شوند، در عرض 50 سال تمام گونه های حيات شکوفا می شوند.» و اون راست می گه.
That was it, by the way. Thank you very much.
چيزی که TED از آن تقدير می کند، هدیه پندار انسانه. پندار. حالا بايد مراقب باشيم که از اين هديه هوشمندانه استفاده کنيم، و از برخی از اين سناريوها پرهيز کنيم سناريوهایی که درباره شان صحبت کرده ايم. و تنها راهی که اين کار را بکنيم اینه که قابليت های خلاق خودمان را ببينيم با همان غنایی که دارند، و ببينيم فرزندانمان را برای اميدی که هستند. و وظيفه ما اينه که تمام وجودشان را تربيت کنيم، که بتوانند با اين آينده رو به رو شوند. در ضمن – ما ممکنه این آينده را نبينيم، اما آنها می بينند. و وظيفه ما اينه که به آنها کمک کنیم که آن را به خوبی بسازند. خیلی ممنونم.
.
.
پربازدیدترین ویدیوهای TED با متن زیرنویس فارسی و انگلیسی
Simon Sinek has a simple but powerful model for inspirational leadership — starting with a golden circle and the question “Why?” His examples include Apple, Martin Luther King, and the Wright brothers …Published: May 04 2010
How do you explain when things don’t go as we assume? Or better, how do you explain when others are able to achieve things that seem to defy all of the assumptions? For example: Why is Apple so innovative? Year after year, after year, they’re more innovative than all their competition. And yet, they’re just a computer company. They’re just like everyone else. They have the same access to the same talent, the same agencies, the same consultants, the same media. Then why is it that they seem to have something different? Why is it that Martin Luther King led the Civil Rights Movement? He wasn’t the only man who suffered in pre-civil rights America, and he certainly wasn’t the only great orator of the day. Why him? And why is it that the Wright brothers were able to figure out controlled, powered man flight when there were certainly other teams who were better qualified, better funded — and they didn’t achieve powered man flight, and the Wright brothers beat them to it. There’s something else at play here.
چه توضیحی دارید وقتی اتفاقات به آن گونه که فکر می کنیم پیش نمی آیند؟ یا بهتر است بگویم، چه توضیحی می دهید وقتی بقیه می توانند چیز هایی را به دست بیاورند که برخلاف همه پیشبینی هاست؟ برای نمونه: چرا شرکت اپل Apple این قدر نوآور است؟ سال به سال و هر سال آنها نوآورتر از همه رقبایشان هستند. در حالی که آنها فقط یک شرکت کامپیوتری هستند. درست مثل بقیه. آنها دسترسی مشابهی دارند به همان استعداد ها، به همان بنگاه ها، به همان مشاوران، به همان رسانه. پس چگونه است که آنها به نظر می رسد چیز متفاوتی دارند؟ یا، چرا مارتین لوتر کینگ رهبر جنبش حقوق مدنی شد؟ او تنها کسی نبود که در دوران قبل از حقوق مدنی آمریکا رنج برده بود. و او قطعا تنها سخنران بزرگ روزگارش نبود. چرا او؟ وچرا برادران رایت توانستند هواپیمای موتوری تحت کنترل انسان بسازند وقتی که مطمئنا تیم های دیگری هم بودند که شایسته تر بودند، با سرمایه بیشتر… و نتوانستند به هواپیمای موتوری با سرنشین دست یابند، و برادران رایت از آنها پیشی گرفتند. چیز دیگری اینجا نقش بازی میکند.
About three and a half years ago, I made a discovery. And this discovery profoundly changed my view on how I thought the world worked, and it even profoundly changed the way in which I operate in it. As it turns out, there’s a pattern. As it turns out, all the great inspiring leaders and organizations in the world, whether it’s Apple or Martin Luther King or the Wright brothers, they all think, act and communicate the exact same way. And it’s the complete opposite to everyone else. All I did was codify it, and it’s probably the world’s simplest idea. I call it the golden circle.
حدود سه سال و نیم پیش، من کشفی کردم، و این کشف عمیقا نگاه من رو به آنگونه که فکر میکردم دنیا کار میکند تغییر داد حتی عمیقا نحوه ای که من در این دنیا عمل میکردم را تغییر داد. متوجه شدم، الگویی وجود دارد متوجه شدم، تمام رهبران بزرگ و الهام بخش و همه سازمانها در جهان، چه شرکت اپل Apple، مارتین لوتر کینگ یا برادران رایت، همه آنها درست در یک مسیر فکر میکنند، عمل میکنند و ارتباط برقرار میکنند. و این کاملا در جهت مخالف بقیه است. تنها کاری که کردم مدون کردن بود، و این احتمالا در دنیا ساده ترین نظریه است. و من آن را “دایره طلایی” می نامم.
Why? How? What? This little idea explains why some organizations and some leaders are able to inspire where others aren’t. Let me define the terms really quickly. Every single person, every single organization on the planet knows what they do, 100 percent. Some know how they do it, whether you call it your differentiated value proposition or your proprietary process or your USP. But very, very few people or organizations know why they do what they do. And by “why” I don’t mean “to make a profit.” That’s a result. It’s always a result. By “why,” I mean: What’s your purpose? What’s your cause? What’s your belief? Why does your organization exist? Why do you get out of bed in the morning? And why should anyone care? As a result, the way we think, we act, the way we communicate is from the outside in, it’s obvious. We go from the clearest thing to the fuzziest thing. But the inspired leaders and the inspired organizations — regardless of their size, regardless of their industry — all think, act and communicate from the inside out.
چرا؟ چگونه؟ چه چیز؟ این نظریه مختصر توضیح می دهد چرا بعضی سازمانها و بعضی رهبران می توانند الهام بخش باشند جایی که دیگران نمی توانند. اجازه بدهید خیلی سریع این کلمات را تعریف کنم. تک تک افراد و سازمانها در این سیاره میدانند که چه میکنند، ۱۰۰ درصد. بعضی میدانند که چگونه آن را انجام میدهند، آنچه به آن ارزش آفرینی متفاوت میگویید یا شیوه انحصاری خود یا USP تان. اما خیلی خیلی کمند افراد یا سازمانهایی که می دانند چرا کاری را که انجام می دهند انجام می دهند. و با «چرا» منظورم «سود آوری» نیست. سودآوری یک نتیجه است. همیشه یک نتیجه است. منظورم از «چرا» این است که: هدفتان چیست؟ انگیزه تان چیست؟ باورتان چیست؟ سازمان شما به چه دلیل وجود دارد؟ چرا صبح از تختخواب برخواستید؟ و چرا باید به کسی اهمیت بدهد؟ خب، در نتیجه، روش تفکر ما، روش کار ما، روش ارتباط برقرار کردن ما از بیرون به درون است. بدیهی است. ما از روشن ترین مسائل به طرف مبهم ترین می رویم. اما رهبران الهام بخش، و سازمانهای الهام بخش، صرف نظر از اندازه شان، صرف نظر از صنعت‌شان، همه می اندیشند، عمل می کنند و ارتباط برقرار می کنند از درون به بیرون.
Let me give you an example. I use Apple because they’re easy to understand and everybody gets it. If Apple were like everyone else, a marketing message from them might sound like this: “We make great computers. They’re beautifully designed, simple to use and user friendly. Want to buy one?” “Meh.” That’s how most of us communicate. That’s how most marketing and sales are done, that’s how we communicate interpersonally. We say what we do, we say how we’re different or better and we expect some sort of a behavior, a purchase, a vote, something like that. Here’s our new law firm: We have the best lawyers with the biggest clients, we always perform for our clients. Here’s our new car: It gets great gas mileage, it has leather seats. Buy our car. But it’s uninspiring.
اجازه بدهید برایتان مثالی بزنم. من ازاپل Apple استفاده می کنم چون محصولاتش را می شود فهمید و همه درکش می کنند. اگراپل Apple مانند بقیه شرکتها بود، یک پیام تبلیغاتی آنها چیزی شبیه این میشد: “ما کامپیوترهای عالی می سازیم. آنها طراحی زیبایی دارند، کار با آنها آسان است و کاربر پسند هستند. مایلید یکی بخرید؟”… هی! بیشتر ما این گونه ارتباط برقرار می کنیم. اکثر بازاریابی ها و خرید و فروشها به این شیوه انجام می شوند. و این شکلی است که اکثر ما فرد به فرد ارتباط برقرار می کنیم. می گوییم چه کار می کنیم، چه چیز ما را از بقیه متمایر می کند، یا چرا از بقیه بهتر هستیم و در مقابل، از دیگران انتظار یک رفتار داریم، یک خرید، رای دادن، چیزی شبیه این ها. این شرکت حقوقی جدید ما است: ما بهترین وکلا و بزرگترین مشتری ها را داریم، و همیشه در خدمت مشتریان خود که با ما کار می کنند هستیم. این ماشین جدید ماست: مصرف سوخت خوبی دارد، صندلی هایش چرمی است. ماشین ما را بخرید. ولی، این شیوه غیر الهام بخش است.
Here’s how Apple actually communicates. “Everything we do, we believe in challenging the status quo. We believe in thinking differently. The way we challenge the status quo is by making our products beautifully designed, simple to use and user friendly. We just happen to make great computers. Want to buy one?” Totally different, right? You’re ready to buy a computer from me. I just reversed the order of the information. What it proves to us is that people don’t buy what you do; people buy why you do it.
اما شرکت اپل Apple این گونه تبلیغ می کند. “هر کاری که ما می کنیم، به تغییر وضعیت موجود باور داریم. ما به متفاوت فکر کردن باور داریم. روش ما برای به چالش کشیدن وضعیت موجود، ساختن محصولاتی با طراحی زیبا است، ساده برای استفاده و کاربرپسند. این گونه است که ما کامپیوترهای عالی می سازیم. مایلید یکی بخرید؟” کاملا متفاوت، مگر نه؟ شما الان حاضرید از من یک کامپیوتر بخرید. من فقط ترتیب اطلاعات را برعکس کردم. این به ما ثابت می کند که مردم کار شما را نمی خرند؛ مردم دلیل کار شما را می خرند. برای مردم مهم نیست که چه کاری می کنید، بلکه برای آنها مهم است که چرا آن کار را می کنید.
This explains why every single person in this room is perfectly comfortable buying a computer from Apple. But we’re also perfectly comfortable buying an MP3 player from Apple, or a phone from Apple, or a DVR from Apple. As I said before, Apple’s just a computer company. Nothing distinguishes them structurally from any of their competitors. Their competitors are equally qualified to make all of these products. In fact, they tried. A few years ago, Gateway came out with flat-screen TVs. They’re eminently qualified to make flat-screen TVs. They’ve been making flat-screen monitors for years. Nobody bought one. Dell came out with MP3 players and PDAs, and they make great quality products, and they can make perfectly well-designed products — and nobody bought one. In fact, talking about it now, we can’t even imagine buying an MP3 player from Dell. Why would you buy one from a computer company? But we do it every day. People don’t buy what you do; they buy why you do it. The goal is not to do business with everybody who needs what you have. The goal is to do business with people who believe what you believe.
این موضوع توضیح می دهد که چرا هر فرد حاضر در این اتاق خیلی راحت ازاپل Apple یک کامپیوتر می خرد. ولی غیر از آن، ما خیلی راحت یک دستگاه پخش کننده ام پی تری MP3 یا یک تلفن ازاپل Apple می خریم، یا دستگاه ضبط تصاویر تلویزیون ازاپل Apple می خریم. ولی، همان طور که گفتم، اپل Apple فقط یک شرکت کامپیوتری است. هیچ چیزی نیست که آنها را متمایز کند از لحاظ ساختار با رقبایشان. تمام رقبای آنها همه به یک اندازه شایستگی تولید همه این محصولات را دارند. در واقع، آنها سعی هم کردند این کار را بکنند. چندین سال پیش، شرکت گیت وی Gateway تلویزیونهای مسطح ساخت. آنها به وضوح شایستگی ساخت تلویزون های مسطح را داشتند. آنها سالها مانیتور های مسطح می ساختند. هیچ کس از آنها نخرید. شرکت دل Dell پخشکننده ام پی تری MP3 و کامپیوتردستی PDA را به بازار آورد، و آنها محصولات با کیفیتی می سازند، و می توانند محصولات با طراحی کاملا درست بسازند — و هیچ کس از آنها نخرید. در واقع، حالا که در موردش صحبت می کنیم، حتی نمی توانیم تصور کنیم که از شرکت دل Dell پخش کننده ام پی تری MP3 بخریم. چرا بخواهید از یک شرکت کامپیوتری یک پخش کننده MP3 بخرید؟ اما ما این کار را هر روز می کنیم. مردم کاری که کرده اید را نمی خرند؛ مردم دلیل کارتان را می خرند. هدف تجارت کردن نیست با هر کسی که نیاز دارد به آنچه که شما دارید. هدف تجارت کردن با افرادی است که به آنچه شما باور دارید باور دارند. اینجا بهترین قسمت است:
Here’s the best part: None of what I’m telling you is my opinion. It’s all grounded in the tenets of biology. Not psychology, biology. If you look at a cross-section of the human brain, from the top down, the human brain is actually broken into three major components that correlate perfectly with the golden circle. Our newest brain, our Homo sapien brain, our neocortex, corresponds with the “what” level. The neocortex is responsible for all of our rational and analytical thought and language. The middle two sections make up our limbic brains, and our limbic brains are responsible for all of our feelings, like trust and loyalty. It’s also responsible for all human behavior, all decision-making, and it has no capacity for language.
هیچ کدام از آنچه که به شما می گویم نظر شخصی من نیست. این ها همه در حوزه زیست شناسی هستند. نه روانشناسی، زیست شناسی. اگر به یک مقطع از مغز انسان نگاه کنید، از بالا به پایین، می بینید که مغز انسان در حقیقت تقسیم شده به سه قسمت عمده که کاملا با دایره طلایی همخوانی دارد. جدید ترین مغز ما، مغز گونه انسانی ما، نئوکورتکست مغز ما با سطح « چگونگی » مربوط است. نئوکورتکست برای ما مسول تمامی افکار منطقی و تحلیلی و زبان است. دو قسمت داخلی مغز تشکیل دهنده مغز زیرین ماست، و مغز زیرین ما مسول همه احساسات ما، مانند اعتماد و وفاداری. همین طور مسول تمامی رفتار های انسانی است، همه تصمیم گیری ها، و هیچ ظرفیتی برای زبان ندارد.
In other words, when we communicate from the outside in, yes, people can understand vast amounts of complicated information like features and benefits and facts and figures. It just doesn’t drive behavior. When we can communicate from the inside out, we’re talking directly to the part of the brain that controls behavior, and then we allow people to rationalize it with the tangible things we say and do. This is where gut decisions come from. Sometimes you can give somebody all the facts and figures, and they say, “I know what all the facts and details say, but it just doesn’t feel right.” Why would we use that verb, it doesn’t “feel” right? Because the part of the brain that controls decision-making doesn’t control language. The best we can muster up is, “I don’t know. It just doesn’t feel right.” Or sometimes you say you’re leading with your heart or soul. I hate to break it to you, those aren’t other body parts controlling your behavior. It’s all happening here in your limbic brain, the part of the brain that controls decision-making and not language.
به عبارت دیگر، وقتی از بیرون به درون ارتباط برقرار می کنیم، بله، مردم می توانند مقدار گسترده ای از اطلاعات پیچیده را بفهمند مثل قابلیت ها و مزایا و مسلمات و ارقام. اما اینها برانگیزاننده رفتار نیستند. وقتی ما می توانیم از درون به بیرون ارتباط برقرار کنیم، ما مستقیما با آن قسمت از مغز ارتباط برقرار می کنیم که کنترل کننده رفتار است، و سپس اجازه می دهیم که مردم آن را برسی منطقی کنند با چیز های ملموسی که می گوییم و انجام می دهیم. این آنجاییست که تصمیمات دلی از آن می آید. می دونین، بعضی وقتها شما به بعضی افراد همه مسلمات و ارقام رو ارائه می کنید، و آنها می گویند، « ما می دونیم که همه واقعیات و جزئیات چی می گن، اما این حس درستی نمی دهد». چرا ما از این فعل استفاده می کنیم، این «حس» درستی نمی دهد؟ چون قسمتی از مغز که تصمیم گیری را کنترل می کند زبان رو کنترل نمی کند. و بهترین شکلی که می توانیم جمعش کنیم این است که: « نمی دونم. حس درستی نمیده». یا بعضی وقتها می گویید که دنبال دل خود رفته اید، یا روحتان شما را به جلو می برد. خب من دوست ندارم که این تصور شما را خراب کنم اما اینها دل و روح نیست که این رفتار ها را کنترل می کنند. اینها همه اینجا در مغز میانی ما اتفاق می افتد، قسمتی از مغز که کنترل کننده تصمیم گیری است و نه زبان
But if you don’t know why you do what you do, and people respond to why you do what you do, then how will you ever get people to vote for you, or buy something from you, or, more importantly, be loyal and want to be a part of what it is that you do. The goal is not just to sell to people who need what you have; the goal is to sell to people who believe what you believe. The goal is not just to hire people who need a job; it’s to hire people who believe what you believe. I always say that, you know, if you hire people just because they can do a job, they’ll work for your money, but if they believe what you believe, they’ll work for you with blood and sweat and tears. Nowhere else is there a better example than with the Wright brothers.
اما اگر شما دلیل کاری را که انجام می دهید را نمی دانید، و مردم به دلیل انجام کاری شما میکنید ، واکنش نشان می دهند، چطور می توانید مردم را وادارید که به شما رای بدهند، یا از شما چیزی را بخرند، یا مهمتر اینکه وفادار باشند و بخواهند که بخشی از آنچه که شما انجام می دهید باشند. تکرار می کنم، هدف این نیست که أنچه که دارید را به کسانی که به آن احتیاج دارند بفروشید، هدف این است که به کسانی که به آنچه شما باور دارید، باور دارند بفروشید. هدف تنها استخدام کسانی نیست که به کار نیاز دارند، هدف این است که کسانی را استخدام کنید که به آنچه شما باور دارید باور داشته باشند. من همیشه این را می گم ، می دانید، اگر شما کسانی را استخدام کنید فقط بدلیل اینکه می توانند کاری را انجام بدهند، آنها برای پول شما کار خواهند کرد، اما اگر کسانی را که به آنچه شما باور دارید باور دارند را استخدام کنید، آنها با جان و دل برای شما کار خواهند کرد. و هیچ جا مثالی بهتر از برادران رایت پیدا نمی شود.
Most people don’t know about Samuel Pierpont Langley. And back in the early 20th century, the pursuit of powered man flight was like the dot com of the day. Everybody was trying it. And Samuel Pierpont Langley had, what we assume, to be the recipe for success. Even now, you ask people, “Why did your product or why did your company fail?” and people always give you the same permutation of the same three things: under-capitalized, the wrong people, bad market conditions. It’s always the same three things, so let’s explore that. Samuel Pierpont Langley was given 50,000 dollars by the War Department to figure out this flying machine. Money was no problem. He held a seat at Harvard and worked at the Smithsonian and was extremely well-connected; he knew all the big minds of the day. He hired the best minds money could find and the market conditions were fantastic. The New York Times followed him around everywhere, and everyone was rooting for Langley. Then how come we’ve never heard of Samuel Pierpont Langley?
بیشتر مردم چیزی در باره سامول پیرپان لنگلی نمی دانند. و اگر به اوایل قرن بیستم برگردیم، دستیابی به هواپیمای سرنشین دار متوری مثل امروزه موفقیت در اینترنت است. همه در تلاش برایش بودند. و سامول پیرپان لنگلی دارای آن چیزی بود که ما به دستورالعمل برای موفقیت می شناسیم. منظورم اینکه حتی حالا شما از مردم می پرسید، چرا محصول شما یا چرا شرکت شما شکست خورد؟ و مردم همیشه به شما یک قالب رو ارائه می کنند از سه چیز مشترک: کمبود سرمایه، افراد اشتباه، شرایط بد بازار. همیشه همین سه چیز است، پس بگذارید برسی کنیم. سامول پیوپان لنگلی ۵۰ هزار دلار از دپارتمان جنگ دریافت کرده بود تا ماشین پرنده بسازد. مسئله پول وجود نداشت. او کرسی تدریس در دانشگاه هاروارد داشت و در مجتمع تحقیقاتی اسمیتثونین کار می کرد و ارتباطات بسیار عالی داشت او همه مغز های بزرگ زمان خود را می شناخت. او بهترین مغزهایی را استخدام کرده بود که با پول می شود پیدا کرد و شرایط بازار درخشان بود. نیویورک تایمز همه جا بدنبال او بود، و همه از لنگلی حمایت می کردند. پس چطور است که ما تا به حال چیزی در مورد سامول پیرپان لنگلی نشنیدیم؟
A few hundred miles away in Dayton Ohio, Orville and Wilbur Wright, they had none of what we consider to be the recipe for success. They had no money; they paid for their dream with the proceeds from their bicycle shop; not a single person on the Wright brothers’ team had a college education, not even Orville or Wilbur; and The New York Times followed them around nowhere.
فقط چندصد مایل آنطرفتر در دیتون اهایو الیور و ویلبر رایت، هیچ کدام از آنچه که ما به عنوان رموز موفقیت می شناسیم را نداشتند. آنها هیچ پولی نداشتند، آنها هزینه های رویایشان را با پولی که از تعمیرگاه دوچرخه شان درمیامد می پرداختند، حتی یک نفر از تیم برادران رایت تحصیلات دانشگاهی نداشتند، نه حتی الیور یا ویلبر و نیورک تایمز بدنبال آنها در هیچ جا نبود. تفاوت در این بود، الیور و ویلبر با یک آرمان به پیش می رفتند با یک هدف، با یک باور. آنها باور داشتند که اگر آنها بتوانند سر از راز این ماشین پرنده در آورند، این ماشین پرنده جهت دنیا را تغییر خواهد داد. سامول پیرپان لنگلی متفاوت بود. او می خواست پولدار شود، و می خواست معروف شود. او بدنبال نتیجه بود. او بدنبال ثروت بود. حالا بیا و تماشا کن که سرانجام چه شد. کسانی که رویای برادران رایت باور کردند با جان و دل با آنها کار می کردند. آنهای دیگر فقط برای چک حقوقشان کار می کردند و آنها داستانهایی تعریف می کردند از اینکه چطور هر بار که برادران رایت بیرون می رفتند، مجبور بودند که پنج سری از قطعات را با خود ببرند، چون این تعداد دفعاتی بود که آنها می توانستند سقوط کنند تا قبل از اینکه هوا تاریک شود.
The difference was, Orville and Wilbur were driven by a cause, by a purpose, by a belief. They believed that if they could figure out this flying machine, it’ll change the course of the world. Samuel Pierpont Langley was different. He wanted to be rich, and he wanted to be famous. He was in pursuit of the result. He was in pursuit of the riches. And lo and behold, look what happened. The people who believed in the Wright brothers’ dream worked with them with blood and sweat and tears. The others just worked for the paycheck. They tell stories of how every time the Wright brothers went out, they would have to take five sets of parts, because that’s how many times they would crash before supper.
و سرانجام در هفدهم دسامبر ۱۹۰۳ برادران رایت پرواز کردند، و هیچ کس انجا نبود که حتی ببیند. ما چند روز بعد متوجه این واقعه شدیم. و گواه دیگری که لنگلی انگیزه اشتباهی داشت این است که: روزی که برادران رایت پرواز کردند، او از کار دست کشید. او می توانست بگوید، « این یک دستاورد شگفت انگیزاست، دوستان، و من برپایه فن آوری شما آن را پیشرفته تر خواهم کرد» او اولین نفر نبود، پولدار نشد، معروف نشد پس ول کرد.
And, eventually, on December 17th, 1903, the Wright brothers took flight, and no one was there to even experience it. We found out about it a few days later. And further proof that Langley was motivated by the wrong thing: The day the Wright brothers took flight, he quit. He could have said, “That’s an amazing discovery, guys, and I will improve upon your technology,” but he didn’t. He wasn’t first, he didn’t get rich, he didn’t get famous, so he quit.
مردم آنچه که شما انجام می دهید را نمی پزیرند، اونها دلیلی که آن کار را انجام می دهید می پذیرند. و اگر در باره آنچه که باور دارید صحبت کنید، کسانی را جذب می کنید که به آنچه که باور دارید باور دارند. اما چه اهمیتی دارد که کسانی را جذب کنید که به آنچه که شما باور دارید باور دارند؟ چیزی که قانون انتشار نوآوری نام دارد، و اگر که این قانون را نمی شناسید حتما این اصطلاح رو می شناسید. اولین دو و نیم درصد جامعه ما نوآوران هستند. ۱۳ و نیم درصد بعدی از جمعیت پذیرا های اولیه هستند. ۳۴ درصد بعدی اکثریت اولیه هستند، اکثریت آخر و عقب مانده ها یتان تنها دلیلی که این افراد تلفن های دکمه دار می خرند این است که دیگر نمی توانید تلفن با شماره گیر چرخشی بخرید.
People don’t buy what you do; they buy why you do it. If you talk about what you believe, you will attract those who believe what you believe.
( خنده )
But why is it important to attract those who believe what you believe? Something called the law of diffusion of innovation, if you don’t know the law, you know the terminology. The first 2.5% of our population are our innovators. The next 13.5% of our population are our early adopters. The next 34% are your early majority, your late majority and your laggards. The only reason these people buy touch-tone phones is because you can’t buy rotary phones anymore.
ما همه در زمانهای مختلف در جا های مختلفی از این مقیاس قرار می گیریم، اما چیزی که قانون انتشار نوآوری به ما می گوید این است که اگر شما موفقیت در اکثریت بازار را می خواهید یا پذیرفته شدن یک ایده در اکثریت بازار را، شما نمی توانید این را داشته باشید تا وقتی که شما به این نقطه سرازیر شدن برسید بین ۱۵ تا ۱۸ درصد از نفوذ در بازار، و بعد سیستم سرازیر می شود. من خیلی دوست دارم که از بیزنس ها بپرسم « کار جدیدتان چقدر جا افتاده؟» و اونها خیلی دوست دارند که با افتخار بگویند « آها، در حدود ۱۰ درصد ». خب، شما ممکن است که بعد از ۱۰ درصد مشتری ها به مشکل بخورید. همه ما حدود ۱۰ درصد داریم که فقط « موضوع رو گرفتن ». این شکلی است که توضیح می دیم درسته؟ این مثل یک احساس دلی هست ،« آها ، اونا موضوع رو گرفتن ». مشکل این است: چطور کسانی را که موضوع را می گیرن پیدا کنیم پیش از اون که با اونها کار کنیم به جای کسانی که موضوع را نمی گیرن؟ پس این اینجاست، این فاصله کوچک که شما باید ببندید، همان که جفری مور اسمش را می گزارد « عبور از پرتگاه » چون شما می بینید، اکثریت اولیه چیزی را آزمایش نخواهند کرد تا فرد دیگری اول آن رو آزمایش کرده باشد. و این افراد، مبتکران و پذیراهای اولیه، گرفتن تصمیمات دلی برایشان راحت است. اونها راحتتر هستند که اون تصمیمات احساسی رو بگیرند که از آنچه در باره دنیا باور دارند نشات گرفته و نه اینکه فقط چه محصولاتی در دسترس است.
(Laughter)
اینها کسانی هستند که برای شش ساعت در صف می ایستند که یک iPhone بخرند وقتی که تازه وارد بازار می شود، وقتی که می توانید که یک هفته بعد راحت برید داخل فروشگاه و یکی را بخرید که روی پیشخوان است. اینها کسانی هستند که ۴۰ هزار دلار خرج کردند برای تلویزون های مسطح وقتی که تازه آمده بود، با وجود اینکه تکنولوژی آن پایین بود. و با این حال آنها اینکار رو نکردند چون که تکنولوژی آن عالی بود، آنها برای خودشان این کار را کردند. چون که می خواستند اولین باشند. مردم آنچه که شما انجام می دهید را نمی پزیرند، اونها دلیلی که آن کار را انجام می دهید می پذیرند. و کاری که شما می کنید بسادگی اثبات می کند که به چه چیزی باور دارید. در واقع، مردم کار هایی را انجام می دهند که اثبات کنند به چه چیزی باور دارند. دلیلی که آن فرد ای فون iPhone را در آن شش ساعت اول خرید، برای شش ساعت در صف ایساده ، به دلیل باوری است که در باره دنیا دارند، و شکلی است که می خواهند همه به آنها نگاه کنند: آنها اول بودند. مردم آنچه که شما انجام می دهید را نمی پزیرند، اونها دلیلی که آن کار را انجام می دهید می پذیرند.
We all sit at various places at various times on this scale, but what the law of diffusion of innovation tells us is that if you want mass-market success or mass-market acceptance of an idea, you cannot have it until you achieve this tipping point between 15 and 18 percent market penetration, and then the system tips. I love asking businesses, “What’s your conversion on new business?” They love to tell you, “It’s about 10 percent,” proudly. Well, you can trip over 10% of the customers. We all have about 10% who just “get it.” That’s how we describe them, right? That’s like that gut feeling, “Oh, they just get it.”
پس بگزارید برای شما یک مثال معروف بیاورم، یک شکست معروف و یک موفقیت معروف. از قانون انتشار نوآوری. اول، یک شکست معروف. این یک مثال تجاری است. ما یک ثانیه قبل گفتیم، که دستورالعمل موفقیت پول و افراد درست و شرایط بازار خوب است درسته؟ شما باید موفق باشید. به TiVo نگاه کنید. از زمانی که TiVo (دستگاه جانبی برای تلویزون) به بازار آمد در حدود هشت یا نه سال پیش تا همین امروز، آنها تنها محصول باکیفیت بازار بودند، دستها پایین، هیچ بحثی نیست. اونها سرمایه گزاری بسیار خوبی داشتند. شرایط بازار عالی بود. منظورم اینه که، ما از TiVo به شکل فعل استفاده می کنیم. من چرت و پرت های ویدیو Time Warner رو همیشه Tivo می کنم.
The problem is: How do you find the ones that get it before doing business versus the ones who don’t get it? So it’s this here, this little gap that you have to close, as Jeffrey Moore calls it, “Crossing the Chasm” — because, you see, the early majority will not try something until someone else has tried it first. And these guys, the innovators and the early adopters, they’re comfortable making those gut decisions. They’re more comfortable making those intuitive decisions that are driven by what they believe about the world and not just what product is available. These are the people who stood in line for six hours to buy an iPhone when they first came out, when you could have bought one off the shelf the next week. These are the people who spent 40,000 dollars on flat-screen TVs when they first came out, even though the technology was substandard. And, by the way, they didn’t do it because the technology was so great; they did it for themselves. It’s because they wanted to be first. People don’t buy what you do; they buy why you do it and what you do simply proves what you believe. In fact, people will do the things that prove what they believe. The reason that person bought the iPhone in the first six hours, stood in line for six hours, was because of what they believed about the world, and how they wanted everybody to see them: They were first. People don’t buy what you do; they buy why you do it.
اما TiVo یک شکست تجاری است. آنها هیچ وقت پول نساختند. و وقتی که پزیره نویسی سهام کردند، سهامشان در حدود ۳۰ یا ۴۰ دلار بود و بعد سقوط کرد و هیچ وقت بالای ۱۰ دلار معامله نشد. در واقع، من فکر نمی کنم هیچ وقت حتی بالای ۶ دلار هم معامله شده باشد، بجز یک چند مورد کوچک. چون می بینید، وقتی Tivo محصولش را عرضه کرد به ما گفتند که چه دارند. به ما گفتند، « ما یک محصول داریم که تلویزون زنده را متوقف می کند، پیام های بازرگانی را رد می کند، تلویزون زنده را به عقب بر می گرداند آنچه را که شما عادت به دیدن دارید بخاطر می سپارد بدون اینکه حتی شما بخواهید.» و عامه بدبین گفتند « ما باور نمی کنیم. ما احتیاجی به این نداریم. ما این رو دوست نداریم. شما ما رو می ترسونید.» چی میشد اگر می گفتند، اگر شما از دسته افرادی هستید که دوستدارید که تسلط کامل داشته باشید بر همه جنبه های زندگیتان، پسر، ما یک محصول برای شما داریم. تلویزون زنده رو متوقف می کنه، پیام ها رو رد می کنه، برنامه های مورد علاقتون رو نگه می دارد، و … مردم آنچه که شما انجام می دهید را نمی پزیرند، اونها دلیلی که آن کار را انجام می دهید می پذیرند. و کاری که شما می کنید به سادگی به عنوان اثبات آنچه که باور دارید عمل می کند.
So let me give you a famous example, a famous failure and a famous success of the law of diffusion of innovation. First, the famous failure. It’s a commercial example. As we said before, the recipe for success is money and the right people and the right market conditions. You should have success then. Look at TiVo. From the time TiVo came out about eight or nine years ago to this current day, they are the single highest-quality product on the market, hands down, there is no dispute. They were extremely well-funded. Market conditions were fantastic. I mean, we use TiVo as verb. I TiVo stuff on my piece-of-junk Time Warner DVR all the time.
حالا اجازه بدهید برایتان یک مثال موفقیت بیاورم از قانون انتشار نوآوری. در تابستان ۱۹۶۳ ۲۵۰ هزار نفر آمدند در میدانگاه بزرگ واشینگتن تا سخنرانی دکتر کینگ رو بشنوند. برای آنها هیچ دعوتنامه ای فرستاده نشده بود، و هیچ وب سایتی هم نبود که تاریخ را چک کنند. شما چطور همچین کاری می کنید؟ خب، دکتر کینگ تنها کسی در آمریکا نبود که یک سخنور بزرگ باشد. او تنها کسی در آمریکا نبود که آزار دیده بود در آمریکای قبل از حقوق مدنی در واقع بعضی از ایده های او بد بودند. اما او یک استعدادی داشت. او دوره راه نمی افتاد به مردم بگوید که آمریکا به چه تغییراتی احتیاج دارد. او دوره گشت و به مردم گفت که به چه چیز باور دارد. « باور دارم، باور دارم، باور دارم» به مردم می گفت. و کسانی که به آنچه باور داشت باور داشتند آرمان او را گرفتند و مال خود کردند و آنها به مردم گفتند. و بعضی از آن مردم ساختار هایی ساختند تا این کلام رو به افراد باز هم بیشتری برسانند. و بیا و تماشا کن ۲۵۰ هزار نفر آمدند در روز مقرر و ساعت مقرر تا سخنان او را بشنوند.
(Laughter)
چه تعدادی از آنها برای او آمدند؟ صفر. آنها برای خودشان آمدند. این چیزی بود که آنها درباره آمریکا باور داشتند که واداشتشان با اتبوس برای هشت ساعت سفر کنند تا در آفتاب وسط آگوست در واشینگتن بایستند. این چیزی است که آنها باور داشتند، و این ربطی به سیاه در مقابل سفید نداشت: ۲۵ درصد از حضار سفید پوست بودند. دکتر کینگ باور داشت که دو نوع قانون در این دنیا وجود دارد: آنهایی که بوسیله یک نیروی برتر ساخته شده و آنهایی که توسط انسان ساخته شده. و فقط وقتی که قوانینی که بوسیله انسان ساخته شده با قوانین ساخته قدرت برتر همخوان باشد ما در یک دنیای عادلانه زندگی خواهیم کرد. و اتفاقا جنبش حقوق مدنی چیزی بود که کاملا به او کمک کرد تا آرمانش را زنده کند. ما او را دنبال کردیم، نه بخاطر او بلکه بخاطر خودمان. و ، به هر حال، او سخنرانی « من یک رویا دارم » را ایراد کرد، نه سخنرانی « من یک برنامه دارم » را.
But TiVo’s a commercial failure. They’ve never made money. And when they went IPO, their stock was at about 30 or 40 dollars and then plummeted, and it’s never traded above 10. In fact, I don’t think it’s even traded above six, except for a couple of little spikes.
( خنده)
Because you see, when TiVo launched their product, they told us all what they had. They said, “We have a product that pauses live TV, skips commercials, rewinds live TV and memorizes your viewing habits without you even asking.” And the cynical majority said, “We don’t believe you. We don’t need it. We don’t like it. You’re scaring us.”
حالا به سیاستمداران گوش دهید، با برنامه های جامع ۱۲ نکته ای شان. آنها برای هیچ کس الهام بخش نیستند. چون یک طرف رهبران وجود دارند و در طرف دیگر کسانی که رهبری می کنند. رهبران مسند قدرت را در دست می گیرند یا حکمرانی را، اما آنهایی که رهبری می کنند برای ما الهام بخشند. چه آنها اشخاص باشند یا تشکل ها، ما کسانی را دنبال می کنیم که رهبری می کنند، نه به این دلیل که مجبوریم، بلکه به این دلیل که می خواهیم. ما کسانی را که رهبری می کنند را دنبال می کنیم، نه بخاطر آنها، بلکه به خاطر خودمان. و این همان کسانی هستند که با « چرا » شروع می کنند که این توانایی را دارند که برای کسانی که اطرافشان هستند الهام بخش باشند یا کسانی را پیدا کنند که برای آنان الهام بخش باشند.
What if they had said, “If you’re the kind of person who likes to have total control over every aspect of your life, boy, do we have a product for you. It pauses live TV, skips commercials, memorizes your viewing habits, etc., etc.” People don’t buy what you do; they buy why you do it, and what you do simply serves as the proof of what you believe.
خیلی از شما متشکرم.
Now let me give you a successful example of the law of diffusion of innovation. In the summer of 1963, 250,000 people showed up on the mall in Washington to hear Dr. King speak. They sent out no invitations, and there was no website to check the date. How do you do that? Well, Dr. King wasn’t the only man in America who was a great orator. He wasn’t the only man in America who suffered in a pre-civil rights America. In fact, some of his ideas were bad. But he had a gift. He didn’t go around telling people what needed to change in America. He went around and told people what he believed. “I believe, I believe, I believe,” he told people. And people who believed what he believed took his cause, and they made it their own, and they told people. And some of those people created structures to get the word out to even more people. And lo and behold, 250,000 people showed up on the right day at the right time to hear him speak.
(تشویق)
در این صفحه ویدئوهایی از Bill Gates، پایه گذار شرکت مایکروسافت و یکی از ثروتمند ترین های معاصر را گردآوری کرده این. این ویدئوها شامل مستند در زمینه زندگی و رشد بیل گیتس، سخنرانی های ایشان در دانشگاه هاروارد و توصیه ها و پیشنهاد های او برای موفقیت است.
.
برای دانلود مستقیم فایل های صوتی این صفحه میبایست نرم افزار IDM را نصب کرده و با اجرای یکی از فایل های صوتی، از Box پیشنهادی توسط این برنامه با عنوان Download Audio from this page، فایل های مورد نظر را گزینش کرده و با سرعت بالا دانلود فرمایید. برای دانلود برنامه IDM با حجم 6.9 مگابایت روی لینک زیر کلیک فرمایید:
گذرواژه بازگشایی این فایل: www.ielts2.com
.
.
.
.
During the Afternoon Program at the 366th Commencement, Mark Zuckerberg, Commencement Speaker, gives an address to the Annual Meeting of the Harvard Alumni Association at the Tercentenary Theatre. Kris Snibbe/Harvard Staff Photographer
مارک زاکربرگ (متولد 14 می 1984) یک برنامه نویس و کارآفرین اینترنتی و یکی از پدید آورندگان فیسبوک است که در حال حاضر بعنوان مدیر اجرایی این شرکت در حال فعالیت است. دارایی کل زاکربرگ در نوامبر 2017 برابر 74.2 میلیارد دلار براورد شد و در سال 2016 در براورد مجله معتبر فوربس رتبه پنجمین ثروتمند جهان را بدست آورد.
زاکربرگ در 4 فوریه 2014 فیسبوک را بهمراه چند هم دانشگاهی هارورادی دیگر از خوابگاه دانشگاه هاروارد راه اندازی کرد و از آن پس آن را به دیگر دانشجویان هاروارد معرفی کردند. گرچه زاکربرگ دانشگاه را رها کرد، فیسبوک به سرعت گسترس پیدا کرد و تا سال 2012 کاربران آن به یک میلیارد نفر رسید. با اینهمه، زاکربرگ همچنین درگیر چند مشکل حقوقی بر سر ادعاهای دیگر اعضای گروه اولیه که برپایه فعالیتشان ادعای سهمی از فیسبوک را داشتند شد.
زاکربرگ بهمراه همسرش، پریسیلا چان، در دسامبر 2012 اعلام کردند که در سالهای آینده بیشتر داراییشان را در راستای “پیشرد توانایی های انسانی و برابری” هزینه خواهند کرد و در سال 2015 اعلام شد که 99% از تمامی سهم ایشان از فیسبوک (45 میلیارد دلار) را به طرح Chan زاکربرگ واگذار خواهند کرد. زاکربرگ در دسامبر سال 2016 در رتبه بندی مجله فوربس بعنوان دهمین ثروتمند جهان اعلام شد.
در اینجا سخنرانی مارک زاکربرگ در مراسم معارفه 2017 دانشگاه هاروارد برای مشاهده مستقیم یا دانلود بهمراه Transcript در دسترس علاقمندان گرامی قرار میگیرد.
President Faust, Board of Overseers, faculty, alumni, friends, proud parents, members of the ad board, and graduates of the greatest university in the world. I’m honored to be with you today because, let’s face it, you accomplished something I never could. If I get through this speech, it’ll be the first time I actually finish something at Harvard. Class of 2017, congratulations!
I’m an unlikely speaker, not just because I dropped out, but because we’re technically in the same generation. We walked this yard less than a decade apart, studied the same ideas and slept through the same Ec10 lectures. We may have taken different paths to get here, especially if you came all the way from the Quad, but today I want to share what I’ve learned about our generation and the world we’re building together.
But first, the last couple of days have brought back a lot of good memories.
How many of you remember exactly what you were doing when you got that email telling you that you got into Harvard? I was playing Civilization and I ran downstairs, got my dad, and for some reason, his reaction was to video me opening the email. That could have been a really sad video. I swear getting into Harvard is still the thing my parents are most proud of me for.
What about your first lecture at Harvard? Mine was Computer Science 121 with the incredible Harry Lewis. I was late so I threw on a t-shirt and didn’t realize until afterwards it was inside out and backwards with my tag sticking out the front. I couldn’t figure out why no one would talk to me—except one guy, KX Jin, he just went with it. We ended up doing our problem sets together, and now he runs a big part of Facebook. And that, Class of 2017, is why you should be nice to people.
But my best memory from Harvard was meeting Priscilla. I had just launched this prank website Facemash, and the ad board wanted to “see me”. Everyone thought I was going to get kicked out. My parents came to help me pack. My friends threw me a going-away party. As luck would have it, Priscilla was at that party with her friend. We met in line for the bathroom in the Pfoho Belltower, and in what must be one of the all-time romantic lines, I said: “I’m going to get kicked out in three days, so we need to go on a date quickly.”
Actually, any of you graduating can use that line.
I didn’t end up getting kicked out—I did that to myself. Priscilla and I started dating. And, you know, that movie made it seem like Facemash was so important to creating Facebook. It wasn’t. But without Facemash I wouldn’t have met Priscilla, and she’s the most important person in my life, so you could say it was the most important thing I built in my time here.
We’ve all started lifelong friendships here, and some of us even families. That’s why I’m so grateful to this place. Thanks, Harvard.
Today I want to talk about purpose. But I’m not here to give you the standard commencement about finding your purpose. We’re millennials. We’ll try to do that instinctively. Instead, I’m here to tell you finding your purpose isn’t enough. The challenge for our generation is creating a world where everyone has a sense of purpose.
One of my favorite stories is when John F. Kennedy visited the NASA space center, he saw a janitor carrying a broom and he walked over and asked what he was doing. The janitor responded: “Mr. President, I’m helping put a man on the moon.”
Purpose is that sense that we are part of something bigger than ourselves, that we are needed, that we have something better ahead to work for. Purpose is what creates true happiness.
You’re graduating at a time when this is especially important. When our parents graduated, purpose reliably came from your job, your church, your community. But today, technology and automation are eliminating many jobs. Membership in communities is declining. Many people feel disconnected and depressed, and are trying to fill a void.
As I’ve traveled around, I’ve sat with children in juvenile detention and opioid addicts, who told me their lives could have turned out differently if they just had something to do, an after-school program or somewhere to go. I’ve met factory workers who know their old jobs aren’t coming back and are trying to find their place.
To keep our society moving forward, we have a generational challenge—to not only create new jobs, but create a renewed sense of purpose.
I remember the night I launched Facebook from my little dorm in Kirkland House. I went to Noch’s with my friend KX. I remember telling him I was excited to connect the Harvard community, but one day someone would connect the whole world.
The thing is, it never even occurred to me that someone might be us. We were just college kids. We didn’t know anything about that. There were all these big technology companies with resources. I just assumed one of them would do it. But this idea was so clear to us—that all people want to connect. So we just kept moving forward, day by day.
I know a lot of you will have your own stories just like this. A change in the world that seems so clear you’re sure someone else will do it. But they won’t. You will.
But it’s not enough to have purpose yourself. You have to create a sense of purpose for others. I found that out the hard way. You see, my hope was never to build a company, but to make an impact. And as all these people started joining us, I just assumed that’s what they cared about too, so I never explained what I hoped we’d build.
A couple years in, some big companies wanted to buy us. I didn’t want to sell. I wanted to see if we could connect more people. We were building the first News Feed, and I thought if we could just launch this, it could change how we learn about the world.
Nearly everyone else wanted to sell. Without a sense of higher purpose, this was the startup dream come true. It tore our company apart. After one tense argument, an advisor told me if I didn’t agree to sell, I would regret the decision for the rest of my life. Relationships were so frayed that within a year or so every single person on the management team was gone.
That was my hardest time leading Facebook. I believed in what we were doing, but I felt alone. And worse, it was my fault. I wondered if I was just wrong, an imposter, a 22 year-old kid who had no idea how the world worked.
Now, years later, I understand that is how things work with no sense of higher purpose. It’s up to us to create it so we can all keep moving forward together.
Today I want to talk about three ways to create a world where everyone has a sense of purpose: by taking on big meaningful projects together, by redefining equality so everyone has the freedom to pursue purpose, and by building community across the world.
First, let’s take on big meaningful projects.
Our generation will have to deal with tens of millions of jobs replaced by automation like self-driving cars and trucks. But we have the potential to do so much more together.
Every generation has its defining works. More than 300,000 people worked to put a man on the moon—including that janitor. Millions of volunteers immunized children around the world against polio. Millions of more people built the Hoover Dam and other great projects.
These projects didn’t just provide purpose for the people doing those jobs, they gave our whole country a sense of pride that we could do great things.
Now it’s our turn to do great things. I know, you’re probably thinking: I don’t know how to build a dam, or get a million people involved in anything.
But let me tell you a secret: No one does when they begin. Ideas don’t come out fully formed. They only become clear as you work on them. You just have to get started.
If I had to understand everything about connecting people before I began, I never would have started Facebook.
Movies and pop culture get this all wrong. The idea of a single eureka moment is a dangerous lie. It makes us feel inadequate since we haven’t had ours. It prevents people with seeds of good ideas from getting started.
Oh, you know what else movies get wrong about innovation? No one writes math formulas on glass. That’s not a thing.
It’s good to be idealistic. But be prepared to be misunderstood. Anyone working on a big vision will get called crazy, even if you end up right. Anyone working on a complex problem will get blamed for not fully understanding the challenge, even though it’s impossible to know everything upfront. Anyone taking initiative will get criticized for moving too fast, because there’s always someone who wants to slow you down.
In our society, we often don’t do big things because we’re so afraid of making mistakes that we ignore all the things wrong today if we do nothing. The reality is, anything we do will have issues in the future. But that can’t keep us from starting.
So what are we waiting for? It’s time for our generation-defining public works. How about stopping climate change before we destroy the planet, and getting millions of people involved manufacturing and installing solar panels? How about curing all diseases and asking volunteers to track their health data and share their genomes? Today we spend 50x more treating people who are sick than we spend finding cures so people don’t get sick in the first place. That makes no sense. We can fix this. How about modernizing democracy so everyone can vote online, and personalizing education so everyone can learn?
These achievements are within our reach. Let’s do them all in a way that gives everyone in our society a role. Let’s do big things, not only to create progress, but to create purpose. So taking on big meaningful projects is the first thing we can do to create a world where everyone has a sense of purpose.
The second is redefining equality to give everyone the freedom they need to pursue purpose. Many of our parents had stable jobs throughout their careers. Now we’re all entrepreneurial, whether we’re starting projects or finding or role. And that’s great. Our culture of entrepreneurship is how we create so much progress.
Now, an entrepreneurial culture thrives when it’s easy to try lots of new ideas. Facebook wasn’t the first thing I built. I also built games, chat systems, study tools and music players. I’m not alone. JK Rowling got rejected 12 times before publishing Harry Potter. Even Beyonce had to make hundreds of songs to get “Halo.” The greatest successes come from having the freedom to fail.
But today, we have a level of wealth inequality that hurts everyone. When you don’t have the freedom to take your idea and turn it into a historic enterprise, we all lose. Right now our society is way over-indexed on rewarding success and we don’t do nearly enough to make it easy for everyone to take lots of shots.
Let’s face it. There is something wrong with our system when I can leave here and make billions of dollars in 10 years while millions of students can’t afford to pay off their loans, let alone start a business.
Look, I know a lot of entrepreneurs, and I don’t know a single person who gave up on starting a business because they might not make enough money. But I know lots of people who haven’t pursued dreams because they didn’t have a cushion to fall back on if they failed.
We all know we don’t succeed just by having a good idea or working hard. We succeed by being lucky too. If I had to support my family growing up instead of having time to code, if I didn’t know I’d be fine if Facebook didn’t work out, I wouldn’t be standing here today. If we’re honest, we all know how much luck we’ve had.
Every generation expands its definition of equality. Previous generations fought for the vote and civil rights. They had the New Deal and Great Society. Now it’s our time to define a new social contract for our generation.
We should have a society that measures progress not just by economic metrics like GDP, but by how many of us have a role we find meaningful. We should explore ideas like universal basic income to give everyone a cushion to try new things. We’re going to change jobs many times, so we need affordable child care to get to work and health care that aren’t tied to one company. We’re all going to make mistakes, so we need a society that focuses less on locking us up or stigmatizing us. And as technology keeps changing, we need to focus more on continuous education throughout our lives.
And yes, giving everyone the freedom to pursue purpose isn’t free. People like me should pay for it. Many of you will do well and you should too.
That’s why Priscilla and I started the Chan Zuckerberg Initiative and committed our wealth to promoting equal opportunity. These are the values of our generation. It was never a question of if we were going to do this. The only question was when.
Millennials are already one of the most charitable generations in history. In one year, three of four US millennials made a donation and seven out of ten raised money for charity.
But it’s not just about money. You can also give time. I promise you, if you take an hour or two a week—that’s all it takes to give someone a hand, to help them reach their potential.
Maybe you think that’s too much time. I used to. When Priscilla graduated from Harvard she became a teacher, and before she’d do education work with me, she told me I needed to teach a class. I complained: “Well, I’m kind of busy. I’m running this company.” But she insisted, so I taught a middle-school program on entrepreneurship at the local Boys and Girls Club.
I taught them lessons on product development and marketing, and they taught me what it’s like feeling targeted for your race and having a family member in prison. I shared stories from my time in school, and they shared their hope of one day going to college too. For five years now, I’ve been having dinner with those kids every month. One of them threw me and Priscilla our first baby shower. And next year they’re going to college. Every one of them. First in their families.
We can all make time to give someone a hand. Let’s give everyone the freedom to pursue their purpose—not only because it’s the right thing to do, but because when more people can turn their dreams into something great, we’re all better for it.
Purpose doesn’t only come from work. The third way we can create a sense of purpose for everyone is by building community. And when our generation says “everyone,” we mean everyone in the world.
Quick show of hands: How many of you are from another country? Now, how many of you are friends with one of these folks? Now we’re talking. We have grown up connected.
In a survey asking millennials around the world what defines our identity, the most popular answer wasn’t nationality, religion or ethnicity, it was “citizen of the world”. That’s a big deal. Every generation expands the circle of people we consider “one of us.” For us, it now encompasses the entire world.
We understand the great arc of human history bends towards people coming together in ever greater numbers—from tribes to cities to nations—to achieve things we couldn’t on our own.
We get that our greatest opportunities are now global—we can be the generation that ends poverty, that ends disease. We get that our greatest challenges need global responses too—no country can fight climate change alone or prevent pandemics. Progress now requires coming together not just as cities or nations, but also as a global community.
But we live in an unstable time. There are people left behind by globalization across the world. It’s hard to care about people in other places if we don’t feel good about our lives here at home. There’s pressure to turn inwards.
This is the struggle of our time. The forces of freedom, openness and global community against the forces of authoritarianism, isolationism, and nationalism. Forces for the flow of knowledge, trade and immigration against those who would slow them down. This is not a battle of nations, it’s a battle of ideas. There are people in every country for global connection and good people against it.
This isn’t going to be decided at the UN either. It’s going to happen at the local level, when enough of us feel a sense of purpose and stability in our own lives that we can open up and start caring about everyone. The best way to do that is to start building local communities right now.
We all get meaning from our communities. Whether our communities are houses or sports teams, churches or music groups, they give us that sense we are part of something bigger, that we are not alone; they give us the strength to expand our horizons.
That’s why it’s so striking that for decades, membership in all kinds of groups has declined as much as one-quarter. That’s a lot of people who now need to find purpose somewhere else.
But I know we can rebuild our communities and start new ones because many of you already are.
I met Agnes Igoye, who’s graduating today. Where are you, Agnes? She spent her childhood navigating conflict zones in Uganda, and now she trains thousands of law-enforcement officers to keep communities safe.
I met Kayla Oakley and Niha Jain, graduating today, too. Stand up. Kayla and Niha started a nonprofit that connects people suffering from illnesses with people in their communities willing to help.
I met David Razu Aznar, graduating from the Kennedy School today. David, stand up. He’s a former city councilor who successfully led the battle to make Mexico City the first Latin American city to pass marriage equality—even before San Francisco.
This is my story too. A student in a dorm room, connecting one community at a time, and keeping at it until one day we connect the whole world.
Change starts local. Even global changes start small—with people like us. In our generation, the struggle of whether we connect more, whether we achieve our biggest opportunities, comes down to this—your ability to build communities and create a world where every single person has a sense of purpose.
Class of 2017, you are graduating into a world that needs purpose. It’s up to you to create it. Now, you may be thinking: Can I really do this?
Remember when I told you about that class I taught at the Boys and Girls Club? One day after class I was talking to them about college, and one of my top students raised his hand and said he wasn’t sure he could go because he’s undocumented. He didn’t know if they’d let him in.
Last year I took him out to breakfast for his birthday. I wanted to get him a present, so I asked him and he started talking about students he saw struggling and said, “You know, I’d really just like a book on social justice.”
I was blown away. Here’s a young guy who has every reason to be cynical. He didn’t know if the country he calls home—the only one he’s known—would deny him his dream of going to college. But he wasn’t feeling sorry for himself. He wasn’t even thinking of himself. He has a greater sense of purpose, and he’s going to bring people along with him.
It says something about our current situation that I can’t even say his name because I don’t want to put him at risk. But if a high-school senior who doesn’t know what the future holds can do his part to move the world forward, then we owe it to the world to do our part too.
Before you walk out those gates one last time, as we sit in front of Memorial Church, I am reminded of a prayer, Mi Shebeirach, that I say whenever I face a challenge, that I sing to my daughter thinking about her future when I tuck her into bed. It goes:”May the source of strength, who blessed the ones before us, help us find the courage to make our lives a blessing.”
I hope you find the courage to make your life a blessing.
Congratulations, Class of ’17! Good luck out there.
.
.
.
