دو آزمون اصلی که متقاضیان مهاجرت یا تحصیل مجبور به گذراندن آن ها هستند امتحان های آیلتس اکادمیک و جنرال و همچنین تافل میباشند. در بخش اسپیکینگ یا مکالمه شیوه های کاملا ناهمسانی برای ارزیابی و سنجش سطح زبان انگلیسی زبان آموزان به کار گرفته میشود. درحالیکه در آزمون آیلتس این بخش آزمون معمولا در روز جداگانه و بصورت خصوصی و رو در رو با یک آزمون گیرنده حرفه ای و دوره دیده انجام میشود و انعطاف عمل زیادی در آن وجود دارد، در آزمون تافل این بخش در کنار بخش های دیگر و بصورت پاسخدهی به رایانه و ضبط صدا و ارزیابی در مرکز برگزاری آزمون در آمریکا(؟) انجام میشود.
هر یک از این دو روش برتری ها و کاستی های خاص خود را دارند به ویژه اگر زبان آموز در بخش لیسنینگ ضعیف باشد شانس کمتری برای موفقیت در بخش اسپیکینگ تافل خواهد داشت و از سوی دیگر برخی از زبان آموزان نااشنا با جزئیات و رویه آزمون، مصاحبه آیلتس را به ویژه در مرتبه نخست بسیار اضطراب آور و دشوار توصیف میکنند.
وبسایت مرجع ielts.org بعنوان یکی از برگزار کنندگان آزمون آیلتس در این باره توضیحاتی را ارائه کرده که ترجمه آن در زیر در دسترس شما قرار داده میشود.
آزمون رو در روی اسپیکینگ IELTS
آزمون رو در روی اسپیکینگ، موثرترین طریقه ارزیابی مهارتهای اسپیکینگ محسوب می شود.
آزمون اسپیکینگ آیلتس با حضور یک آزمون گیرنده آموزش دیده و خبره که با داوطلب تعاملی رو در رو برقرار می کند، هدایت می شود و بدین گونه مهارت های آزمون دهنده در ارتباط برقرار نمودن به زبان انگلیسی مورد ارزیابی قرار می گیرد.
یک فرمت (قالب) رو در رو یک عملکرد واقع گرایانه بیشتری را از آزمون دهنده هایی که تنها به سخنان ضبط شده از یک کامپیوتر جواب نمی دهند، طلب می کند. موسسات و کارفرمایان بنابراین به گونه ای بهتر قادر خواهند بود داوطلبانی را که می توانند بطور موثری به زبان انگلیسی ارتباط برقرار نمایند را شناسایی کنند.
غالب رو در روی آزمون اسپیکینگ توسط نهاد مهم تحقیقات آکادمیک نسبت به رفتار و زبان آزمون دهنده، پشتیبانی می شود. آزمون دهندگان همچنین بطور مرتب ابراز می دارند که درعوض آزمونی کامپیوتری، آنان ترجیح می دهند تا یک آزمون اسپیکینگ رو در رو داشته باشند.
