آیلتس – سابقه ای از نوآوری
پایه گذار اصلی آزمون آیلتس، موسسه ای به نام التس (موسسه ی ارزیابی زبان انگلیسی ELTS) می باشد که در سال 1980 معرفی شد. آزمونهای این مرکز دارای فرمتهای خلاقانه ای بود که تغییرات و پیشرفت تئوریهای یادگیری زبان را منعکس می کردند. به طور خاص ، آزمون التس (ELTS) تاثیرات زیادی از تئوریهای یادگیری زبان از جمله (Communicative language) و English for specific purposes )) پذیرفت. در حقیقت، بعد از مطرح شدن تئورهای جدید یادگیری زبان ،نگرش اساتید التس نسبت به طراحی سوالات متفاوت از قبل شد و سعی کردند که تستهای طراحی شده منعکس کننده کاربردهای زبان در زندگی واقعی و محیط آکادمیک باشد.
تحقیقات انجام گرفته توسط کنسولگری انگلیس و موسسه ی )UCLES EFLکه بعدها به مرکز ارزیابی کمبریج تغییر نام داد) و همکاری دانشگاهها و دانشکده های استرالیا(IDP) در مورد آزمون التس (ELTS)منجر به ایجاد یک نسخه ی جدید و بین المللی به نام آیلتس شد. پس سازمانهای IDP، کنسولگری انگلستان و UCLES شرکای اصلی آزمون آیلتس شدند.
آیلتس بعد از سال 1989
آیلتس برای اولین بار سال 1989 برگزار شد. از سال 1989 این آزمون دو بخش غیر تخصصی (Listening و (Speaking و تخصصی Reading) ، (Writing را در زمره سوالات خود قرار داد. در آوریل سال 1995 یک سری تغییرات در این آزمون اعمال شد. با این همه سابقه ی تغییرات و خلاقیت در آزمون، همچنان شرکای آیلتس پایبند اصول اصلی آزمون باقی مانده اند. جولای 2001 نسخه ی جدید مهارت اسپیکینگ ارائه شد. همچنین از سال 2005 معیار ارزیابی جدیدی برای مهارت رایتینگ ارائه شد. نسخه ی کامپیوتری آیلتس نیز در بعضی از مراکز از سال 2005 اجرایی شد. شما می توانید اطلاعات مورد نیاز در مورد تغییرات آیلتس را در مجموعه نقد سالیانه آیلتس و یا انتشارات سه ماهه موسسه کمبریج بدست آورید.
آزمون فعلی بسیاری از ویژگی های آزمون التس ELTS 1980را حفظ کرده است. یعنی همانطور که آزمون التس به درک مفاهیم متون و گفتارهای طولانی در مهارتهای ردینگ و لیسینیگ، ارزیابی مستقیم اسپیکینگ و همچنین استفاده ی فرمتهای مقاله نویسی در رایتینگ تاکید داشت به همین ترتیب آیلتس نیز تا حدود زیادی این چهار چوب را حفظ کرده است.
