تاثیر زیاد نوشتن و استفاده از کلیشه در بالا بردن نمره رایتینگ

برخی از زبان آموزان به توصیه آموزگاران تافل و آیلتس خود در شماری از کلاس های گروهی آموزشگاهی اقدام به نوشتن بیشتر از حد تعیین شده(250 واژه در رایتینگ آیلتس و 300 واژه در رایتینگ تافل) مینمایند و باور دارند بدون نوشتن 400 یا حتی 500 لغت در رایتینگ این دو آزمون نمیتوان به نمره بالا دست یافت! در اینجا کوشش میکنیم نگاهی به این موضوع داشته باشیم.

حد مجاز تعیین شده در رایتینگ های آیلتس و تافل

بر پایه آنچه کتاب ها و وبسایت های مرجع و طراح پرسش های آیلتس و تافل عنوان کرده اند حد مجاز برای رایتینگ در این دو آزمون دست کم به ترتیب 250 و 300 واژه در بخش دوم یا Task 2 هست و کمتر از این حد نوشتن با جریمه و کم شدن اندکی از نمره همراه خواهد بود. با اینهمه در هیچ جا سخنی از اینکه اضافه نوشتن بخت زبان آموز را برای رسیدن به نمره افزایش دهد نشده است. حتی در برخی از کتاب ها برای مثال کتاب Kaplan در زمینه تافل به روشنی توضیح داده شده که اضافه نوشتن به هیچ عنوان به معنای دریافت نمره بیشتر نخواهد بود و زبان آموزانی که از سیستم های آموزشی دیگر در آزمون تافل شرکت میکنند باید توجه داشته باشند که در پیش گرفتن چنین رویکردی به دریافت نمره بالاتر برای ایشان نخواهد انجامید چرا که اصولا اضافه نوشتن جزء معیارهایی که تصحیح کننده در پیش رو دارد جایی ندارد.

خطرات احتمالی اضافه نوشتن در رایتینگ

زمانی که صرف نوشتن 20 تا 30 یا 100 واژه میشود میتواند صرف بالا بردن کیفیت کلی رایتینگ در حد تعیین شده (300 واژه تافل یا 250 واژه آیلتس) شود و رویهمرفته کیفیت نوشته مد نظر خواهد بود تا کمیت آن. نکته دیگر اینکه بیشتر نوشتن بخت شرکت کننده در آزمون را برای خطا کردن در به کار بردن واژه ها یا رعایت نکردن نکته های دستوری و یا پرت شدن از موضوع را اضافه خواهد کرد.

بهره گیری از کلیشه های پیچیده و دشوار رسیدن به نمره بالاتر

موضوع دیگری که زبان آموزان برخی از کلاس های آموزشگاهی بسیار بر آن پافشاری دارند به کار گرفتن مجموعه ای از کلیشه های بسیار دشوار دربرگیرنده ساختارهای واقعا پیچیده و برخی از لغات کاملا کم کاربرد و منسوخ برای (1) تحت تاثیر قرار دادن تصحیح کننده و (2) پر کردن هر چه سریع تر برگه رایتینگ است. در این زمینه نیز برخی از کتاب های مرجع همانند Kaplan اشاره کرده اند که به کار بردن حتی پیچیده ترین کلیشه و ساختارهای ثابت و از پیش حفظ شده اگر همگام با مفهوم کلی رایتینگ و معنا دار نباشد ممکن است به کمترین نمره بیانجامد و نمونه هایی از این کهنه ساختار های پر زرق و برق و توخالی نیز برای روشن شدن هرچه بیشتر موضوع هم در کتاب اشاره شده و هم در کتاب های EST در زمینه آشنایی با آزمون تافل ارائه شده است.

رسیدن به نمره بالای 25 رایتینگ تافل، 7 تافل

زبان آموزانی که به دنبال نمره های بالای رایتینگ در این دو آزمون هستند میتوانند نمونه های بی شماری را در سایت های ETS و ielts.org و کتاب های چاپ شده از سوی برگزار کنندگان این دو آزمون مشاهده نمایند که در آن ها نه شمار واژه ها از حداقل تعیین شده بسیار فراتر رفته و نه در آن ها از کلیشه و ساختار ثابت و از پیش حفظ شده ای استفاده شده و در عین حال نمره کامل (9 آیلتس، 30 رایتینگ تافل) به نوشته مورد نظر تعلق گرفته است.

تاثیر عملی کلیشه ها در آزمون های دوره های قبل؟

برخی از زبان آموزان معتقدند دوستان ایشان در دوره های قبل از “همین کلیشه ها” و “تکنیک اضافه نویسی” بهره گرفته و به نمره های بالای 110 تافل دست یافته اند. بدون اینکه وارد این موضوع شویم تجربه های عملی زبان آموزان دوره های قبلی را که نام ها و کارنامه های ایشان در دست هست را یاد آور میشوم:

تمامی کسانی که در رایتینگ خود نمره 7 بدست آورده اند از هیچ کلیشه غیر معمولی بهره نگرفته و اضافه تر از حد تعیین شده ننوشته اند.به این معنی که بدون اضافه نوشتن یا کلیشه ای نوشتن بدون شک میتوان به نمره بالا دست یافت. همچنین در یکی از موارد یکی از زبان آموزان که تنها 6 جلسه برای دوره و تمرین پیش از آزمون تافل از من درخواست کمک کرده بود و برای بار سوم در آزمون تافل شرکت میکرد و 3 بار هم تجربه آزمون های آزمایشی تافل را داشت، با بهره گیری از بسیاری از کلیشه های قوی و ظاهرا قابل قبول در نهایت نمره 18 را در رایتینگ بدست آورد. به این معنی که اگر رایتینگ کیفیت بالایی نداشته باشد کلیشه ها کمکی به شما نخواهند کرد. در زیر معیارهای نمره دهی رایتینگ آیلتس/تافل را میبینید:

سخن آخر اینکه پیش از آنکه توصیه ای را بپذیرید و ده یا حتی صدها ساعت را در دوره پر فشار پیش از آزمون بر روی آن سپری کنید دست کم یکبار آن را در سایت های مرجع بررسی نمایید تا بتوانید مسیر درست تری را گزینش نمایید.